Letterlijk adembenemend

In de schaduw van de berg is een boek dat je lang bijblijft. Silvia Vasquez-Lavado beschrijft hoe misbruik in haar jeugd door een huisvriend, een gewelddadige vader en een moeder die niet tegen de vader opkan, haar destructieve sporen nalaten in haar latere leven onder andere omdat ze alles geheim houdt. Ze durft aan haar ouders ook niet toe te geven dat ze gay is. Indrukwekkend is het verhaal waarin ze besluit bergen te gaan beklimmen.
Tegelijkertijd neemt ze de lezer mee in een letterlijk adembenemende beklimming van de Mount Everest. Ze geeft je niet alleen inzicht in haar eigen worstelingen op de berg, maar ook in de organisatie van een dergelijke tocht, waarbij verschillende organisaties mensen de berg op leiden en dat je pas na veel oefentochten, waarbij je steeds hoger komt een toppoging kan wagen.
Door dit alles speelt nog een derde verhaallijn. Silvia neemt op haar tocht naar het basiskamp twee Amerikaanse en drie Nepalese jonge vrouwen mee, die net als zij in hun jeugd ernstig beschadigd zijn. De afwisseling tussen de verhalen geeft het boek vaart, alleen soms wijdt ze iets te veel uit in haar enthousiasme en vervalt ze wat in herhalingen. Daarbij vind ik het jammer dat het boek niet vermeld wat er met de vijf meiden die mee ziij gelopen baar het basiskamp in hun latere leven is gebeurd. Toch vijf sterren vanwege de spanning, de natuurbeschrijvingen en haar dubbele leven.