Beklijvend verslag van de vettige jaren 90

Dit boek stond al een tijdje op mijn TBR lijstje. De thema's: #metoo en onderwijs liggen me beiden nauw aan het hart. Bovendien speelt het zich af in wat ik graag 'De vettige jaren 90' noem. Het is de periode waarin ik kind was en er nog veel minder aandacht werd gegeven aan grensoverschrijdend gedrag dan vandaag. Seksisme op de werkvloer was iets wat vrouwen er maar moesten bijnemen. Of hoe mijn moeder het altijd zegt:"Ik zou nogal verhalen kunnen vertellen, maar wij deden daar niet flauw over. Dat was gewoon zo." Ik ben het trouwens grondig oneens met haar uitspraak. Ik ben trots dat ik tot een generatie behoor die haar verontwaardiging wél uitspreekt, want niemand hoort dit soort gedrag te pikken.

Dit boek brengt op een beklijvende manier die vettige jaren 90 in kaart, in de setting van een school nog wel. Je voelt de ontreddering van Katrien, een jonge alleenstaande juf met twee kinderen. De pesterijen, het seksisme, het verwijtende vingertje omdat haar enige vrouwelijke collega het grensoverschrijdende gedrag van de mannelijke collega's wel oké vindt. Tegelijk het aangrijpende besef dat ze deze job nodig heeft om haar gezin te kunnen onderhouden.
Het boek is prachtig geschreven en houdt je vast tot het bittere einde. Het leest vlot en de schrijfstijl kan zich zeker meten met boeken a la lize spit.

Dit boek kwam in mijn ogen op het perfecte moment uit. Want, ondanks dat er veel veranderd is sinds de vettige jaren 90, is dit nog steeds een onderkend probleem. Kijk naar het proces De Pauw: vrouwen worden nog steeds gevictimblamed of terecht gewezen dat ze maar hadden moeten reageren met het risico op ontslag. Machtsmisbruik is van alle tijden. Net daarom is het zo belangrijk dat dit soort verhalen gedeeld worden met de wereld. Dit boek verdient dan ook veel meer aandacht. Chapeau voor de schrijfster!