We willen allemaal zelf kiezen van wie we houden

De hoofdpersoon van Misschien is het anders is de Koreaans-Amerikaanse jongen Frank Li. Zijn ouders zijn in de jaren ‘90 vanuit Korea naar de Verenigde Staten geëmigreerd, om daar een nieuw en beter leven op te bouwen. Frank noemt zichzelf een Tussenpersoon. Hij zit gevangen tussen de verwachtingen van zijn ouders, die nog erg traditioneel Koreaans georiënteerd zijn, en zijn wens volledig te integreren in de Amerikaanse maatschappij.  

De verwachtingen van zijn ouders uiten zich vooral in relaties, zoals: daten met een niet-Koreaans meisje is geen optie. Er is echter een klein probleem. Frank wordt verliefd op Britt, een Amerikaans, wit meisje. Joy, ook een Tussenpersoon, heeft hetzelfde probleem. Frank en Joy sluiten een deal: ze doen alsof ze verliefd zijn op elkaar. Voor hun ouders zijn ze samen op date, maar eigenlijk zijn ze met hun echte partners op stap. Dat is natuurlijk een bijzonder ingewikkelde situatie en het is niet moeilijk te bedenken wat er dan allemaal gebeurt. Of wat het met de liefde doet.  

‘We zijn allemaal een deel van het probleem, of we willen of niet. Iedereen is een deel van het probleem, en iedereen is een deel van de oplossing, en daardoor is het hele leven zo gekmakend.’  

Misschien is het anders neemt je mee in de ontwikkeling van Frank. Hij is een middelbare scholier in zijn laatste jaar, op de rand van het volwassen worden. In het begin maakt hij zijn ouders uit voor racist, zoals meer Tussenpersonen. Ze wonen nu toch in de Verenigde Staten, waarom dan per se een relatie met een Koreaanse aangaan? Maar in de loop van het boek merk je dat Frank volwassen wordt.

Hij bereidt zich voor op volgend jaar en neemt voorzichtig afscheid van zijn jeugd en afstand van thuis. Dit maakt dat hij genuanceerder wordt. Als er dan ook nog iets ernstigs gebeurt met zijn vader, zie je Frank groeien en op een andere manier naar zijn ouders kijken. Het is een intelligente jongen, omringd door even slimme vrienden en heeft veel zelfspot. Dat blijkt uit zijn manier van praten en denken.  

‘Het middelbareschooltijdperk loopt langzaam uit op een pre-apocalyptische orgie van moedwillig plichtsverzuim.’ 

De originele titel van Misschien is het anders is Frankly in love. Een goed gekozen titel, die eigenlijk beter voelt dan de Nederlandse vertaling. Toch is het ook lastig om de verschillende betekenissen én de knipoog in de originele titel kort en krachtig in het Nederlands te vangen. Daar komt bij dat de Nederlandse titel, naar mate je er meer over nadenkt, steeds passender wordt.  

Het boek is geschreven door David Yoon, zelf ook Koreaan en woonachtig in de Verenigde Staten. Hij is daardoor waarschijnlijk meer dan bekend met het fenomeen ‘Tussenpersoon’. Opvallend detail is dat hij zelf ook een relatie met een niet-Koreaanse vrouw heeft. Er zit veel humor in Misschien is het anders, want gelukkig nemen Frank en zijn vrienden zichzelf niet al te serieus.  

Het verhaal leest vlot en de hoofdstukken zijn niet alleen genummerd, maar hebben ook een rake titel, wat goed in de smaak valt. De setting op een high school zal, ondanks de verschillen in schoolsysteem, voor velen herkenbaar zijn. Ook de Koreaanse cultuur speelt een belangrijke rol, wat deze roman extra interessant maakt. Alles bij elkaar is Misschien is het anders een goed geschreven en indrukwekkende coming-of-age roman.