Indrukwekkend!

Als alles gedoofd is van Marie Vareille Abigaëlle woont in een klooster in Bourgondië. Haar vorige leven? Ze is het grotendeels vergeten. Ze kan zich zelfs de gebeurtenis die haar lot voorgoed veranderde niet meer herinneren. Van een afstandje observeert ze het Parijse leven van Gabriel, haar oudere broer, die een briljante carrière als kunstenaar heeft opgebouwd op de ruïnes van hun jeugd. Maar als Gabriel de stralende Zoë ontmoet en smoorverliefd wordt, maakt Abigaëlle zich zorgen. Alleen zij weet wie haar broer werkelijk is…
Wauw. Wat een boek. Vanaf de eerste pagina zat ik erin en tegen het einde zat ik letterlijk met open mond. Als alles gedoofd is, een verhaal dat onder je huid kruipt en je meeneemt in een emotioneel verhaal waar huiselijk geweld toch wel een hoofdrol speelt.
Marie Vareille schrijft vanuit verschillende perspectieven, en juist dat maakt het zo intens. Soms voelt het bijna kinderlijk, alsof je door de ogen van een kind kijkt dat niet alles begrijpt maar wél alles voelt. En dan weer volwassen, rauw, en pijnlijk helder. Die afwisseling zorgt voor een spanning die steeds verder wordt opgebouwd, tot je bij het einde komt en die zag ik écht niet aankomen. Alles valt op zijn plek, en tegelijk breekt er iets in je.
Het is een roman vol emoties, trauma’s, en stil verdriet maar ook met een subtiele hoop die langzaam door de bladzijden sijpelt. De sfeer van het klooster, het Parijse kunstenaarsleven, en de broze band tussen broer en zus… alles klopt.