Boek geeft een dubbel gevoel

Het boek is uit. Als het een boek is dat ik steengoed vind heb ik een euforisch gevoel. Nu blijft dat gevoel uit. Waarom, ik heb er even een nachtje over moeten slapen. Het boek is een pageturner. Je wilt verder lezen en weten hoe het afloopt. Aan de andere kant weet je hoe het afloopt. Het is een beetje voorspelbaar. Sarina is dood, dat gevoel heb je de gehele tijd al als je aan het lezen bent. Ook de heftige verkrachtingscenes geven een dubbel gevoel. Aan de ene kant horen ze bij het verhaal aan de andere kant zijn ze misselijk makend en wil je stoppen met lezen. Ik denk dat als er minder heftige verkrachtingscenes in zaten het boek beter tot zijn recht zou komen. Ze zijn te uitvoerig beschreven. De psychologie achter de verkrachtingen is wel goed beschreven en ik denk dat er een connectie is tussen hoe iemand opgegroeid is en wat diegene als kind geleerd heeft met de waarden en normen die daar bij komen kijken heel veel kan zeggen over het gedrag dat hij later vertoont en "normaal" vindt. Die interessante link is goed weergegeven in het boek.