observaties

Toen ik begon aan dit boek bekroop mij het gevoel te maken te hebben met een rationele afstandelijke bijna stoïcijnse schrijfster die weliswaar prachtig omgaat met taal maar daar zelf koelbloedig buiten blijft staan. Ze reist met haar gezin man en twee dochters naar Italië. Lijkt alle schepen achter zich te hebben verbrand om een ongekende en enigszins ongeplande toekomst tegemoet te gaan. Fascinerende observaties komen ons ten deel. En langzamerhand komt ze ook meer zelf in beeld. Haar man lijkt nauwelijks aanwezig. De kinderen destemeer. De bezoeken aan musea zijn beeldend beschreven en worden ( helaas) in zwart wit geïllustreerd. Mooi hoe ze inzicht en verdieping geeft aan de kunst en kunstenaars. De reis en belevenissen met gastgevers en hun zeer diverse gasten uit verschillende landen worden met ingehouden ironie en soms tegen het cynische aan beschreven.
Een filosofische beschouwing is dit reisboek niet echt. Een avontuur zeker maar eerder een literair reisverslag. Onvergelijkbaar met andere reisliteratuur.