Begonnen aan het boek omdat de titel me aansprak en niet zozeer de cover, die wat licht doet overkomen voor een thriller.

Niets gehoord van Els kerkhoven voor dit boek en dit was dus een eerste kennismaking met deze auteur.

Het verhaal begint met Rosalie, die een goed leventje leidt, een baan als juf, een huisje, vriendin in de buurt, happy single, totdat het nieuws komt dat haar tante Heleen overleden is, dit schopt haar vertrouwde leventje aan gort want niet alleen dat krijgt ze te verwerken maar ook het feit dat haar oma haar een groot familie geheim verteld, en ook dan slaat het noodlot weer toe en kan Rosalie na de volgende begrafenis, die van haar oma.

Wat lijkt op gebeurtenis van toevalligheden neemt al gauw een drastische wending, haar neef Felix komt weer bovendrijven met zijn onbehouwen en vaak bedreigende aanwezig en ineens is daar haar oude liefde Mark weer in het leven.

Je komt er ter zijner tijd achter dat niets is wat het lijkt, dat oude geheimen uitkomen en niemand is hoe die zich voordoet, het heet niet voor niets gifdochters en dat maakt het boek spannend.

Waar je in het begin sympathie heb voor bepaalde mensen is dat aan het einde van het boek wel een beetje bijgeschraaft omdat niets is wat het lijkt in dit boek.

Een echte aanrader en dat zeker voor een thrillerdebuut.