Ik heb het boek gelezen voor de Buzzz-club. In het begin vond ik er niet veel aan eerlijk gezegd. Het verhaal kwam moeilijk op gang, er zat nog niet zoveel lijn in.
In het begin was het even volhouden toch. Al die Noorse namen van personen en plaatsen die op me afkwamen,het was een zware klus om te volgen "wie-wat-waar".
Na een behoorlijk trage start, kwam ik evenwel vlot in het verhaal. Thomas Enger heeft een meesterlijke pen en uitstekende zinsbouw, die zorgt voor een echte pageturner.
Henning Juul is journalist bij een internetkrant. Twee jaar geleden is hij na een brand in zijn woning zijn zoon verloren. Zelf is hij bij deze brand ook gewond geraakt waardoor er verschillende littekens van brandwonden in zijn gezicht zitten. Dit maakt hem wat onzeker over zijn uiterlijk.
Na deze brand is Henning Juul twee jaar uit de roulatie geweest, maar nu gaat hij dan toch weer aan het werk. Hij hoopt op een rustige start zodat hij alles weer op kan bouwen, maar al op zijn eerste werkdag na zijn ziekteverlof, wordt er een jonge studente dood gevonden. Ze blijkt te zijn gestenigd.

De moordzaak wordt op een prettige manier uitgediept, beschrijvend: je ziet het voor je, zonder overbodige details (ik vond bijv. Stieg Larsson moeilijker leesbaar omdat hij zo uitgebreid alles beschreef).

De schrijver heeft oog voor detail: je denkt dat je alles doorhebt, maar hij heeft nog een draadje achter de pen gehouden, ik bleef daardoor geboeid lezen.
Daarnaast vind ik het boek actueel: iedereen heeft vooroordelen over een wereld waarmee je niet bekend bent, naar mijn mening gaat de schrijver hier respectvol mee om.
Ik had veel moeite het boek weg te leggen, ik wilde weten hoe het eindigde.