Een daverend salut voor Jussi Adler-Olsen.

Sluit Jussi Adler-Olsen zijn reeks rond Carl en zijn naaste medewerkers in stijl af? Dat is de vraag die deze lezer zich stelde, toen het definitief laatste deel van deze serie aangekocht werd. Het antwoord is een volmondig, ja.

Geen thriller maar een stevige, goede detective. Het verschil tussen beide soorten ontspanningslectuur is met name gelegen in de mate waarin het verhaal is opgebouwd en het gebruik van geweld is ingebouwd. Het is verleidelijk om te veronderstellen dat een detective zich op dit gebied wat inhoudt en is inderdaad in de regel ook zo, maar Jussi laat over het algemeen toch heel wat koppen rollen, zeker in dit boek, doch alles heel functioneel en zonder uitvoerig het bloedblad, wat het in de regel is, uitputtend te omschrijven.

Laten we met een daverend salut afscheid nemen van Carl en zijn bondgenoten in de strijd tegen het kwade. Chapeau Jussi Adler-Olsen voor de talloze uren leesplezier over een periode van 17 jaren vanaf ' De vrouw in de kooi' tot en met 'Één raam , geen sleutel'.