Torenhoog

Terwijl de meeste thrillers je naar de diepte van gestoorde geesten laten afdalen hijst Belinda Aebi je torenhoog de kraan in om je een helikopterzicht te geven op de misdaad. Jos, een kraanman op de oude Boelwerf klimt elke dag zijn kraan op om zijn werkdag aan te vatten. Hij neemt een cruciale rol in bij de opbouw van nieuwe wooncomplexen, is daar ook bijzonder fier op. Een hele dag torenhoog vanuit de lucht de wereld aanschouwen maakt een mens filosofisch. Ook Jos, hij overziet het leven letterlijk vanop eenzame hoogte. Aebi heeft haar reseach erg goed gedaan, iets wat we wel gewoon zijn van haar. Ik vroeg het mij al dikwijls af hoe dat is om boven iedereen te werken. Het hoofdpersonage Jos verbreedde mijn zienswijze. Niets menselijks is Jos vreemd en hij heeft dan ook een verrekijker in zijn cabine waardoor het leven onder hem zijn regelmaat en gewoonten prijsgeeft. Dit resulteert in veel filosfische overpeinzingen. Tijdens zo’n stiekeme rondkijk ontdekt hij een vrouwenlichaam aan de oevers van Schelde. Meteen verwittigt hij Rik, één van zijn kaartclubvrienden, rechercheur van dienst. Blijkbaar is het gevonden lichaam gekend door Rik en Jos, het is Margot de maitresse van Eddy, ook lid van de kaartclub. Eddy, bekend politieker hield deze relatie angstvallig geheim. Is het moord of was het een fietsongeluk? De recherche laat niet veel los en Jos heeft het daar moeilijk mee. Het is mooi om lezen hoe vakkundig Aebi de gedachten van Jos hoog in zijn cabine laat meegaan met het onderzoek. Het is net alsof Jos door zijn torenhoge positie een brede kijk ontwikkeld heeft waardoor hij perfect aanvoelt dat er veel zaken niet kloppen. De communicatie met de pers verloopt om het op zijn minst aan te geven vrij ‘troebel.’ Gelukkig laat Aebi zich niet verleiden om dit hoofdpersonage dat alles meesterlijk aanschouwt zelf op onderzoek te laten gaan. Neen, zij laat de dingen op een zeer realistische wijze hun gang gaan waarbij de ene facade na de andere omver valt. Het voelt allemaal zo natuurlijk aan dat je zonder het zelf te merken midden in het verhaal meedrijft. Maar dit was blijkbaar voor Aebi niet genoeg. Opnieuw ontwijkt zij een vlakke afhandeling van een verdacht overlijden door een aantal nevenpersonages behoorlijk sterk te karaktiseren. Niet alleen de figuren alleen maar ook hun sociale verbintenissen, hun levensverwachtingen en de obstakels die iedereen op zijn levenspad moet overwinnen. Meermaals betrapte ik mezelf erop om deze passages op mijn eigen leefwereld te projecteren. Waarschijnlijk heeft dit alles veel te maken met de typisch Vlaamse sferen die in deze thriller worden opgeroepen. Uiteraard blijft het een thriller, eentje die doet wat er van verwacht wordt, je laten wachten tot op het eind om alles tot jou te laten doordringen. En lees zeker het nawoord, ’t geeft je een inkijk in de drijfveren van een auteur, mooi.
’t Sterkste is dat ik na het lezen van “Troebel water” het gevoel heb van zelf in die kraan te hebben gezeten!
http://www.boekensite.gent/node/2498