Een spannende jeugdthriller die de jonge lezer met veel schwung meezuigt in een paranormale beleving, heel herkenbaar in hun eigen wereld.

"Verschijningen - Hilda Spruit"

Ik ben opgegroeid met veel affiniteit met de musical ‘Hair’, niet alleen vanwege mijn eigen haren, die ik eind jaren zestig liet groeien als blijk van mijn rebellie, maar ook door de muziek van de musical waar ik meermaals mijn dansexpressies op losliet. Dat Hair in het vervolgdeel van Geestverwanten fijn verweven zat, het nieuwe verhaal van Merthe en haar paranormale gaven, was dan ook een mooie topic. Een topic die zich pas, eigen aan de geraffineerde constructie van deze jeugdthriller, bij de ontknoping vrijgeeft. De aandachtige lezer zal hierbij de proloog vast en zeker nadien nog eens ter hand nemen.

Hilda Spruit bewijst met dit tweede deel, dat zeker als een standalone gelezen kan worden, eens te meer dat zij heel dicht bij de leefwereld van jongeren staat. ‘Verschijningen’ is een verhaal los van het eerste deel ‘Geestverwanten’ maar dat via kleine zorgvuldig opgebouwde links wel refereert naar het eerste deel. Dat is goed want de gave van Merthe komt niet zomaar uit de lucht gevallen. Na het lezen van de proloog die al meteen ‘ergens’ een belangrijk nevenpersonage introduceert, ervaar ik al gauw de ietwat barokke schrijfstijl van Hilda Spruit. Ik gebruik het adjectief ‘barokke’ omdat zij blijkbaar de kunst begrijpt om met eerder beeldende omschrijvingen situaties te creëren die heel empathisch aanvoelen, zonder de grens van het exorbitante te overschrijden. Ik kan mij voorstellen dat jongeren bij het lezen van Verschijningen beelden doorheen hun hoofden zullen zien passeren. Beelden die vorm geven aan ‘hun’ verhaal, voor mij dan toch een van de mooiste ervaringen bij het lezen van verhalen.

Na die proloog kom je terecht in een doordeweekse schooldag van een groepje tieners, vriendinnen van Merthe, met hun eigen bezorgdheden, waarbij Hilda Spruit opnieuw blijkt geeft van haar inlevingsvermogen in die toch aparte tienerwereld. Pestgedrag hoort daarbij en ook Merthe, in de nasleep van haar vorige avontuur, krijgt ermee te maken. Zij is ‘anders’ en ‘anders zijn’ wordt steevast afgestraft bij jongeren in een schoolse omgeving. Maar de auteur beschrijft ook de zaligheden van jong zijn, van verliefd zijn, van vriendinnen hebben. Die verliefdheden blijven een rode draad doorheen Verschijningen, ook bij Merthe, die tijdens een aantal workshops bij een gekend medium de vlinders doorheen haar buik voelt fladderen. Zij volgt die workshops om haar gave beter te leren kennen en ermee te leren omgaan. Dit is nodig want deze gave laat zich niet meer onderdrukken. Merthe krijgt ’s nachts meer en meer bezoek van een verschijning; een gothic meisje dat haar iets wil duidelijk maken. Maar wat?

Merthe is nog jong en erg onervaren met dit alles en dat maakt haar bang. Ook bij haar vriendin Anouk draait het niet goed thuis, maar dan op een meer realistische wijze. Haar vader heeft een scheve schaats gereden en dat nog wel met een lerares op haar school die bekend staat om haar buitenissige gedrag. Het zijn situaties uit het leven van een tiener gegrepen, maar die dat leven ook niet gemakkelijk maken. Verdriet, onmacht, tienermelancholie, het passeert allemaal en in heel herkenbare jongerencommunicatie, zoals whatsapp, sms’jes en telefoongesprekken. Maar dit is slechts een nevenverhaal, een van de meerdere verhaallijnen die ingenieus doorheen het hoofdverhaal geweven zijn. Als Merthe dan op het nieuws verneemt dat er een meisje verdwenen is, gaat de zaak serieus aan het rollen en komt de verschijning van het gothic meisje steeds prominenter in beeld. Merthe is er meer en meer van overtuigd dat die verschijning haar iets wil duidelijk maken. Zij voelt dat dit kan leiden tot het vinden van het verdwenen meisje. De carrousel waarin ze wordt meegenomen wordt steeds groter en draait alsmaar sneller, zeker als daar het meisje met de gele ster op haar kleding verschijnt en Merthe ook nog eens boodschappen krijgt van haar overleden zusje. Om gehoor te krijgen moet zij eerst haar omgeving overtuigen van wat zij ziet, ook voor haar is de link niet duidelijk, maar ze voelt feilloos aan dat iedereen haar serieus moet nemen. Er ontstaat een ware race tegen de tijd die de jonge lezer zal pakken en verbeten zal doen verder lezen. Ook ik deed dit, want er zit duidelijk veel schwung in het verhaal. De vele triggers en verwijzingen die Hilda Spruit in deze jeugdige rollercoaster heeft gestopt, worden vakkundig gaandeweg met elkaar in verbinding gebracht en stuwen als het ware jonge lezers naar de climax toe. Bij de actievolle ontknoping flirt Hilda Spruit wel met de grenzen van het excessieve, maar toch kan zij zichzelf duidelijk net op tijd intomen. Dat zij de psyche van de jeugd goed kan inschatten bewijzen eens te meer de laatste hoofdstukken die de jonge lezer tot rust laten komen en het verhaal met een hoog feelgood gehalte laten afsluiten.

Een spannende jeugdthriller die de jonge lezer met veel schwung meezuigt in een paranormale beleving, heel herkenbaar in hun eigen wereld.

Jan Stevens, redacteur boekensite.gent