Een uitstekend boek maar verliest de auteur de greep op zijn hoofdpersonen?

'De doodsvogel' is het prima vervolg op 'Ik reis alleen' van Samuel Bjork. Bij een serie met dezelfde hoofdpersonen is het altijd fijn om oude bekenden terug te zien en hen beter te leren kennen. Verdieping is daarbij het toverwoord. En dat is het enige wat ik een beetje mis in deze - verder zeer overtuigende en prima - thriller. Zowel Holger Munch als Mia Krüger komen eigenlijk niet verder in hun persoonlijke leven. Het is een en al ellende, zonder dat er perspectief is over een verandering (ten goede of ten kwade). Dat maakte dat in het begin 'De doodsvogel' moeizaam leest. De problemen van de hoofdpersonen sneeuwen het verhaal onder. En dat is jammer.
Qua plot is 'De doodsvogel' een uitstekend en spannend boek. Wie heeft het jonge meisje vermoord? Waarom is zij zo mager en wat is de betekenis van die uilenveren die bij haar gevonden worden? Munch en Krüger en hun team moeten heel diep gaan voordat ze zicht krijgen op de waarheid. De verdachten komen één voor één langs, maar zit de dader daar ook tussen?

Inmiddels is het derde deel in deze serie ook verschenen (De jongen in de sneeuw). Benieuwd hoe de diverse verhoudingen binnen het team zich dan hebben ontwikkeld. Waar staat de jonge computernerd Gabriel? Hoe gaat het met Curry, die zichzelf in de goot drinkt? Krijgt Mia haar leven op orde?
Het is te hopen dat de auteur greep krijgt op de hoofdpersonen, zodat hun ontwikkeling gelijke pas houdt met zijn ontwikkeling als bedenker van gruwelijke thrillers - dat gun ik hem van harte!

Het boek krijgt nog 4**** maar dan wel in de verwachting dat in het volgende boek de hoofdpersonen in hun verhaal gegroeid zijn.