Weer een ingenieuze plotontwikkeling

Het pantserhart is een dikke pil en niet altijd even gemakkelijk te lezen door de grote hoeveelheden personages die Nesbø ten tonele voert. Maar de plotontwikkeling is weer ingenieus met veel aandacht voor de persoonlijke ontwikkeling van Harry Hole. Dat wordt door de auteur door de serie heen heel goed gedaan: iedere keer leer je weer een stukje van de complexe persoonlijkheid van Hole kennen. Wordt hij daardoor sympathieker? Niet per se, maar als protagonist zie je hem nog steeds groeien. Hij is eigenzinnig, onberekenbaar, briljant en heeft een ruwe kant die in dit boek verder uitgediept wordt. En toch blijf je hem als lezer met begrip en instemming volgen. Dat komt denk ik voornamelijk omdat hij zijn eigen grootste vijand is en je hem zo graag beter gunt.

Afijn, dit achtste deel in de Harry Hole-serie is weer een prima boek met veel actie, veel verschillende locaties - onder andere in Afrika waarmee Nesbø de lezer ook met de neus op de akelige feiten daar drukt - en personages om Hole heen waarvan we de meeste kennen. Altijd fijn om sidekicks mee te zien groeien met de protagonist. Hole eindigt waar hij begon; wat gaat dit brengen in het volgende boek, De schim? Gauw lezen maar.