Kolossaal epos zorgvuldig uitgewerkt

Inktzwart hart is het zesde deel in de serie rondom de privédetectives Cormoran Strike en Robin Ellacott van de Engelse auteur Robert Galbraith (pseudoniem van 'Harry Potter'-auteur J.K. Rowling). Het is ook het dikste boek tot nu toe in de serie, maar wanneer je eenmaal begint te lezen heb je daar al gauw geen erg meer in.

Met Inktzwart hart duikt de auteur de wereld van YouTube-filmpjes en gaming in. Edie en Josh zijn de makers van een cartoon over ‘Harty’, een hart dat woont op een begraafplaats. De cartoons verspreiden ze via hun YouTube-kanaal en ze zijn zeer geliefd bij een bepaald publiek. Naarmate de cartoon succesvoller wordt en er zelfs sprake is van een verfilming, worden de onderlinge verhoudingen steeds meer gespannen. Tijdens een afspraak om zaken door te spreken worden Edie en Josh aangevallen, nota bene op de begraafplaats waar de cartoon zich afspeelt. Hierbij wordt Edie vermoord en Josh raakt levensgevaarlijk gewond. Als vermoedelijke dader wordt naar Anomie gewezen. Hij (of zij?) is één van de moderatoren van een populaire game die is gebaseerd op de cartoon van Edie en Josh. Aangezien alle moderatoren en gebruikers van de game alleen met hun gebruikersnaam bekend zijn, wordt het een hele kluif voor Cormoran en Robin om te achterhalen wie wie is. Daarnaast zijn er nog de bewoners van een woongemeenschap waar Edie en Josh gewoond hebben en waar kleurrijke figuren leven. Kortom: genoeg verdachten maar zit daar ook de dader tussen?

Galbraith heeft zichzelf overtroffen met dit boek. Er zijn zoveel zijlijnen, personages en ontwikkelingen die het verhaal kunnen laten ontsporen. Toch ziet de auteur kans een spannende, opgaande lijn in de plot aan te brengen, die zorgvuldig wordt uitgewerkt. Dat doet hij onder andere door her en der chatsessies en twitterberichten tussen de moderatoren en gebruikers van de game op te nemen, die allengs aanwijzingen geven naar de identiteit van een aantal belangrijke personages. En net op het punt dat je denkt dat alles wel gezegd is en je je afvraagt waar de rest van het boek over moet gaan, wordt er met een onverwachte gebeurtenis een zwieper aan de plot gegeven waardoor je gelijk weer bij de les bent. Het leesplezier is ondanks de indrukwekkende hoeveelheid bladzijden en het feit dat het boek door de manier waarop de chatsessies zijn beschreven niet altijd even gemakkelijk leest, onverminderd hoog. De vertalers, Sabine Mutsaers en Annemarie Lodewijk, zullen een hele kluif hebben gehad aan het vertalen van dit kolossale epos.

In de vorige delen kwamen we veel te weten over de persoonlijke omstandigheden van het speurdersduo, waardoor ze ‘smoel’ kregen en je met ze mee kon leven. Dat is in dit boek veel minder. Alle aandacht is gericht op de opdracht die hen bezighoudt. Slechts sporadisch zijn er verwijzingen naar familieomstandigheden; je krijgt het idee dat die er alleen in gestopt zijn om de privékant van hun leven niet helemaal uit het zicht te houden. Ook de verdere verdieping van de personages van de belangrijkste hoofdpersonen staat helaas stil. Hierdoor blijft het boek ondanks de grote hoeveelheid personages en ontwikkelingen toch wat oppervlakkig en dat zijn we niet gewend van Galbraith. Daarnaast zit er nauwelijks vooruitgang in de verhouding tussen Cormoran en Robin. Eerlijk gezegd wordt dat langzamerhand meer een langdradig dan inspirerend onderdeel van het verhaal. En wellicht moeten de fans zelfs nog langer wachten op verdere ontwikkelingen op dat vlak. Immers, Inktzwart hart is het zesde deel in een serie die volgens de website van Robert Galbraith tien boeken moet gaan omvatten. Het zevende deel verwachten we voor het einde van dit jaar in Nederlandse vertaling. Dat zal ongetwijfeld weer een prima thriller worden met voor de fans daarnaast één belangrijke vraag: krijgen Cormoran en Robin elkaar of (nog) niet? We wachten af!