Lieflijk, rauw en puur met een iets te zoet einde

Op 14-jarige leeftijd is Judith, woonachtig in een kolonistendorp in Roswell Station, waarschijnlijk ergens in de 18e eeuw, ontvoerd. Tegelijkertijd verdwijnt haar vriendin Lottie, die even later vermoord wordt teruggevonden. Twee jaar later keert Judith terug, maar omdat haar ontvoerder haar tong half heeft afgesneden is ze niet in staat te vertellen wat er met haar is gebeurd. En het dorp is er ook niet nieuwsgierig naar; laat haar volledig links liggen. Haar geliefde vader is overleden en haar moeder keert zich, net als de rest van het dorp, van haar af. Zelfs haar jeugdvriend Lucas wil niets meer van haar weten. Wanneer het dorp wordt overvallen komen geheimen, die lang begraven zijn geweest, weer naar boven. Judith is de enige die de waarheid kent. Maar wil en kan ze die openbaren om haar eigen plek in de gemeenschap weer op te eisen?

Ik wist in eerste instantie niet zo goed wat te denken van dit boek. Het is geschreven voor young adults vanaf 12 jaar, maar ik vind het aardig pittig om te bevatten waar het om gaat. De stijl is zeer apart. Het verhaal wordt gebracht als een monoloog, waarbij de lezer alles meemaakt vanuit de gedachtewereld van Judith. Ook richt zij zich regelmatig tot haar jeugdvriend Lucas. De korte stukken waarin het verhaal is opgeknipt lijken in eerste instantie erg ongestructureerd en het kostte me dan ook enige moeite om geboeid te raken, maar langzamerhand komt het tot leven. De lotgevallen van Judith grijpen je bij de keel en medelijden en bewondering voor deze jonge vrouw wisselen elkaar af terwijl zij zich met grote kracht opwerkt uit haar misère. Is zij in staat haar plek in het dorp weer in te nemen of is de prijs die ze daarvoor moet betalen te hoog?

De auteur Julie Berry heeft, nadat haar kinderen al groter waren, haar MFA (Master of Fine Arts) behaald, omdat ze haar droom om te gaan schrijven wilde volgen. Nadat ze een aantal kinderboeken heeft gepubliceerd, is All the Truth That's In Me haar eerste young adult roman. Dit boek is nu in het Nederlands vertaald: Wat ik weet. Lieflijk, rauw, puur met een mooi, iets te zoet, einde.

(Ik heb dit boek in 2014 al gelezen en kwam het onlangs weer tegen. Dit is de recensie die ik toen schreef voor een ander platform)