Scherp observatievermogen

Het debuut van Gillian Flynn, Sharp Objects, was direct een groot succes. Het boek won direct enkele belangrijke prijzen in het genre. Volgens een quote op het omslag is Duisternis (Dark Places) nog beter, en ik kan alleen maar zeggen dat ik hoop dat Gillian Flynn voorlopig doorgaat met schrijven. Duisternis is namelijk een heel bijzonder boek.
De belangrijkste hoofdpersoon is Libby Day. Ze was pas zeven jaar oud toen haar broer Ben, toen 15, haar moeder en haar twee oudere zusjes vermoordde. Dankzij de getuigenis van Libby zit Ben sindsdien in de gevangenis. Libby is de gebeurtenissen echter nooit goed te boven gekomen. Ze heeft lang geleefd van allerlei uitkeringen, maar nu is het geld op. Een baan? Ze kan het niet aan. Ze kan het dagelijks leven al nauwelijks aan. Als ze dan ook het aanbod krijgt om tegen betaling voor een groep misdaad-enthousiastelingen contact te leggen met Ben en met haar vader, Runner, aarzelt ze niet lang.
Gillian Flynn heeft een buitengewoon scherp observatievermogen en bijgevolg zijn haar karaktertekeningen net zo scherp. Zelden las ik een boek waarin met zo weinig woorden zoveel gezegd wordt. Libby is géén zielig overgebleven meisje; ze is zelfs absoluut geen aangename persoonlijkheid. Toch word je meegetrokken in het verhaal, dat zich afwisselend in het hier en nu én tijdens de dag van de moord afspeelt. Als klap op de vuurpijl heeft dit boek wel de meest onverwachte ontknoping die ik in lange tijd gelezen heb.