Doe mij nog maar zo’n bakkie!

Zo uit …. en dat voor iemand die helemaal niet zo graag en vlot leest. Zou het lezen bijna weer gaan waarderen, wat ik stiekem alweer doe na ook de inmiddels drie gelezen YA van Jacodine. Het is fijn om de herkenning terug te lezen vanuit de eerste feelgood ‘ Zwarte koffie, macchiato en takkenthee’. Alsof een korte kennismaking nu echt verdieping krijgt.
De woordkeus, het leven zoals dat kan lopen, de herkenning, de luchtigheid, de diepgang, de uitgesproken karakters van Marit, Richard, maar ook zeker niet te vergeten puber Manuel, de drama, de thema’s die worden aangeraakt, het jezelf weer vinden, de ‘feelgood’ afloop…. Het zit er allemaal in. Dankjewel Jacodine !!