Een hartverscheurende liefdesverklaring

Het project 22 van deze twee prachtige vrouwen, om te trouwen in de 22 landen waar het homohuwelijk is toegestaan, kende ik wel vanuit de media. Ook de plotselinge dood van Julian had ik via de nieuwsberichten wel meegekregen. Fleur schreef dit boek, als ode aan Julian en de liefde, en als een stukje rouwverwerking.
•
‘Nadat Fleur de liefde van haar leven Julian ontmoet, ontstaat langzaam het plan om op een positieve manier gelijke huwelijksrechten onder de aandacht te brengen. Ze besluiten om in de 22 landen waar het homohuwelijk is toegestaan te trouwen en dit als project in beeld te brengen.
Helaas blijkt Julian na hun 4e huwelijk in Parijs ernstig ziek te zijn. Ze wordt diagnosticeerd met agressieve hersentumoren en stierf zes weken later.’
•
Ik lees niet zo snel non-fictie boeken over liefde en dood. Het voelt voor mij al snel voyeuristisch om meegenomen te worden in het verdriet van een ander. In fictie kan ik dat nog wel behappen maar in non-fictie voelt het te intiem. Geen idee waarom dit boek me dan juist aantrok, waarschijnlijk toch door de foto’s van deze prachtige vrouwen in de media, waar de liefde vanaf spatte.
En over de liefde, daar gaat dit boek over maar ook over puur verdriet. Zo hartverscheurend verdrietig dat ik na de eerste hoofdstukken overwogen heb om het boek weg te leggen. Maar dat deed ik niet en achteraf heb ik daar geen spijt van. Natuurlijk kent dit verhaal geen happy ending, onmogelijk wanneer de liefde van je leven is gestorven. En rouwen is gewoon rauw, daar is niets moois aan. Toch heb ik dit boek beleefd als een ode aan de liefde, dat je mag zijn wie je bent en mag samenleven (en trouwen) met wie je wil.
Een hartverscheurende liefdesverklaring! ❤️