Historisch verslag

Als opvolger van het in Nederland bejubelde De ondergang van de Batavia  komt Mike Dash nu met Roofmoordenaars  op de proppen. Hij probeert hiermee zijn vorig succes te evenaren. Opmerkelijk genoeg staat er soms op de achterflap van zijn boeken een omschrijving die niet helemaal strookt met de werkelijkheid. Schrijft de Britse geschiedkundige spannende romans, of zijn het wel degelijk historische verslagen? De meningen zijn verdeeld. Dit keer wordt beweerd dat het om een onweerstaanbare thriller gaat. Toch is het voor een historisch verslag met een beeldende vertelstijl net wat te optimistisch gesteld.

Liefst drie jaren lang verdiepte Dash zich in de geschiedenis van de East India Company. Zijn oog viel gelijk op een moorzuchtige roversbende, de Thugs. De sekte was gedurende een paar eeuwen in grote gebieden van India actief en kon onbelemmerd haar gang gaan.
Aan het begin van de negentiende eeuw ging William Sleeman, de nieuwe Britse bestuurder van de East India Company, de strijd met de bende aan. De gruwelijke praktijken van de leden drongen algauw tot hem door. Zo hanteerden de Thugs een geraffineerd systeem waarbij ze het vertrouwen wekten van een onschuldig reisgezelschap. Vervolgens wurgden ze de hele groep, ontvreemdden alles wat kostbaar was en wisten alle sporen uit. De lichamen werden zo goed als mogelijk begraven, of op slinkse wijze in een waterput gegooid.
De Thugs hadden strikte regels maar hielden zich er nauwelijks aan. Ze behoorden bepaalde bevolkingsgroepen te ontzien maar door hun verlangen naar geld en kostbaarheden wurgden ze praktisch iedere reiziger die hun weg doorkruiste. Sleeman bedacht een methode die wel eens succesvol kon zijn in de strijd tegen de roofmoordenaars. Hij besloot gevangen genomen Thugs in te zetten als informanten. Zij konden hem zo helpen de vijand te vinden. Sleeman was niet bereid de strijd te staken eer iedere Thug ontmaskerd was.

Het concept is erg geschikt om over te schrijven. Je bestudeert de feiten van een barbaarse bende en probeert die op levendige wijze te verwoorden. Het had allemaal zo mooi kunnen zijn, ware het niet dat Roofmoordenaars  tachtig pagina’'s aan noten telt, ontelbare asterisken herbergt, en een veel te grote dosis aan onuitspreekbare namen en begrippen kent. Echt bevorderlijk voor het lezen is dit uiteraard niet. Met name de asterisken dwingen je om de haverklap de klein gedrukte teksten onder aan de bladzijde te lezen. Daar komt nog eens bij dat de auteur doorlopend schrijft over het aantal moorden per bende en de buitgemaakte geldbedragen in roepies. In het begin is het nog interessant, maar daarna bekruipt je toch echt een '‘daar gaan we weer’'-gevoel.

Het is overigens onnodig vraagtekens te plaatsen bij het grootschalige onderzoek van de schrijver. De geloofwaardigheid blijkt uit ieder geschreven woord. Iemand die toevallig belangstelling toont voor gewetenloze roofmoordenaars uit India zal dit boek als een wondermooi geschenk beschouwen. Voor de echte liefhebber van thrillers zal het een stuk moeilijker te verteren zijn. Je wilt immers in de huid kruipen van de meest geesteszieke karakters. Maar in een historisch verslag, al is het nog zo goed geschreven, is dit helaas niet mogelijk.