Prachtig proza en angstaanjagende onthullingen

Een valse start kun je Andrew Pyper onmogelijk aanrekenen. Voor zijn debuutroman Lost Girls (Verdwenen meisjes) ontving hij in 2000 een Arthur Ellis Award en in de VN Detective & Thrillergids kreeg het boek vijf sterren. Gelukkig is Pyper geen eendagsvlieg gebleken. Al zijn boeken zijn met open armen ontvangen. Zijn vijfde boek, het onlangs verschenen De wachters, staat zowaar in de steigers voor verfilming. Niemand minder dan Dennis Lehane steekt de loftrompet en noemt het boek ‘Uitmuntend in alle opzichten’. Prachtig om zo’'n compliment te krijgen, hoewel je Lehane bijna zou betichten van commercieel getint enthousiasme.

De wachters is typisch een Pyper, al is het alleen al vanwege het afgelegen oord waarin ook dit verhaal zich afspeelt. Het omslag zet meteen de toon. De afbeelding van een oud vervallen huis onder een dreigende bewolking is een stille hint voor het onheil waarmee je 300 pagina’'s lang wordt geconfronteerd. Het is niet zomaar een huis. Het is het onbewoonde en gevreesde Thurman-huis gelegen in het doodse stadje Grimshaw ten westen van Toronto, Canada.
De 16-jarige Trevor en zijn drie beste ijshockeyvrienden doen er een niet zo plezierige ontdekking. In de kelder van het huis treffen ze het ontzielde lichaam aan van hun muziekdocente die al een tijdje werd vermist. Bang om zelf verdachte sporen te hebben nagelaten, besluiten ze de lugubere ontdekking te verzwijgen.
Vierentwintig jaar later ontvangt Trevor een overlijdensbericht. Een van zijn ijshockeyvrienden heeft zelfmoord gepleegd. Hij heeft Trevor als executeur-testamentair aangewezen. Deze besluit daarom terug te keren naar Grimshaw om daar samen met een van zijn andere oud-ijshockeyvrienden de begrafenis bij te wonen. In eerste instantie verblijft hij in een hotel, maar al vrij snel trekt hij in bij de moeder van zijn overleden vriend. Tot zijn grote schrik krijgt hij de kamer, die uitkijkt op het Thurman-huis, van de overledene toegewezen. Als wederom iemand in Grimshaw wordt vermist, weet Trevor dat er slechts één plaats is waar hij moet zoeken. Maar durft hij het Thurman-huis nogmaals te betreden?

Dat uitgeverij Anthos De wachters  presenteert als een moderne variant op de verhalen van Edgar Allan Poe valt zeer goed te rechtvaardigen. Ook Pyper laat zijn personages ronddolen in het schemergebied tussen werkelijkheid en verbeelding. Je kunt je daarbij wel afvragen of hij het de lezer soms niet te moeilijk maakt. Met een beetje oplettendheid zul je echter vrij snel de losse eindjes aan elkaar weten te knopen.

Het zal inmiddels niemand meer verbazen maar ook De wachters  gaat als literaire thriller door het leven. Gelet op de heerlijke vertelstijl van de auteur meer dan terecht. Maar het boek is bovenal een psychologische thriller die het net zo uitstekend doet als griezelverhaal. Het mist alleen een nagelbijtende spanning over de volle lengte van het verhaal.

Daarmee zijn alle gebreken blootgelegd. Met prachtig proza en angstaanjagende onthullingen loodst Pyper je naar een grande finale. Lehanes enthousiasme is aldus zeer begrijpelijk.