Gekloond maar toch fascinerend

Het is onderhand wel bekend dat de boeken van Dan Brown een inspiratiebron zijn voor veel schrijvers. Er woedt zowaar een strijd om de spitsvondige trendsetter te overtreffen.
Ook Barbara Wood (1947) is hier niet langer vies van. De Engelse schrijfster die op jonge leeftijd naar Amerika emigreerde, geeft aan zelf niet te weten in welk genre dat ze schrijft. Ze probeert werkelijk van alles uit: van avontuurlijk tot hedendaags, historisch of het bovennatuurlijke. Haar interesse is dus onbegrensd. In De Ster van Babylon  valt haar keuze gemakkelijk te herleiden. Ze wil concurreren met de hype die momenteel over de gehele wereld regeert.

Egyptologe dr. Candice Armstrong wordt op een nacht wakker doordat de deurbel klinkt. Inspecteur Glenn Masters staat voor deur. Hij deelt haar mede dat er een ongeluk is gebeurd met haar oude leermeester professor John Masters. Ze spoed zich naar het ziekenhuis. De professor, tevens vader van John, is er slecht aan toe en probeert haar een boodschap over te brengen. Hij verzoekt haar op zoek te gaan naar de Ster van Babylon. Ze begrijpt in eerste instantie niet waar het over gaat maar besluit de wens van haar leermeester te vervullen.
Candice en Glenn worden tijdens hun speurtocht achtervolgd door handlangers van de schatrijke Phylo Thibodeau, de leider van een geheim genootschap genaamd Alexandrijnen. Hij is een ziekelijke machtswellusteling die ongekende plannen heeft. Candice en Glenn doorzoeken ondertussen de meest afgelegen plekken op aarde en krijgen allerlei raadsels voorgeschoteld zoals inscripties op eeuwenoude kleitabletten en voorspellingen van Nostradamus. Om het raadsel op te kunnen lossen leidt hun tocht van Amerika naar Syrië en Schotland. Wat ze nog niet beseffen is dat lang niet iedere reisgenoot goede intenties heeft.

Een geheim genootschap, Maria Magdalena en de Heilige graal, we vinden ze allemaal terug in De Ster van Babylon. Voor de echte fan van Dan Brown zal dit bekend in de oren klinken. Is hier niet al eerder over geschreven? Jawel, alleen probeert Wood hier haar eigen variant op uit. Ze beseft dat ook de voorspellingen van Nostradamus tot de verbeelding spreken. Zijn kwatrijnen tarten onze fantasie en de schrijfster maakt daar dankbaar gebruik van. Er rest slechts één probleem en dat is het moment waarop het boek is geschreven.
Aangezien Dan Brown de man is die de toon heeft gezet, wordt gruwelijk duidelijk dat Wood in navolging van zijn succesvolle boeken eenzelfde prestatie wil leveren. Zeg maar gerust dat De Ster van Babylon  sprekend lijkt op een mix van De Da Vinci Code  en Het Bernini mysterie. Dit heeft onder meer tot gevolg dat de ontknoping aan originaliteit moet inboeten. Uitgerekend het visitekaartje van het boek ziet er dus wat kleurloos uit.

Toch schrijft ze in grote lijnen een doordacht boek met spannende intriges en geschiedkundige mysteries. Misschien had het aantal flashbacks wat minder gekund. Ze zijn soms te lang en met name aan het begin van het boek worden ze te kort na elkaar afgewisseld. Witregels waren soms welkom geweest.
Maar ach, wat Wood doet is weliswaar een tikkeltje gekloond maar toch fascinerend. Haar lezers zullen zich niet gauw vervelen.