Op naar Nova Scotia

Om te beginnen ligt het boek lekker in de hand. Het heeft een hard kaft en is met 256 pagina's lekker dik. Op de omslag staat een regenboog die refereert aan de kleur van de ogen van hoofdfiguur Sarah. De man die verliefd op haar is spreekt lyrisch over haar ogen, die wat hem betreft regenboog ogen zijn, ogen met meer kleuren. Het is een romantisch gegeven en belooft veel moois, maar het gaat met Sarah en de mannen niet helemaal van een leien dakje.
Het verhaal zigzagt door het leven van Sarah, vanaf het moment dat ze gaat studeren tot en met het jaar waarin ze 39 jaar oud wordt. In de tussenliggende jaren gebeurt er veel en vanzelfsprekend gaat dat gepaard met hoogte- en dieptepunten.
De lezer reist met Sarah mee van Halifax naar Schotland tot aan Grou in Friesland en Thialf in Heerenveen. Op de omslag zien we behalve de regenboog ook de vuurtoren van Ameland die heel veel licht uitstraalt. Het uitstapje naar het eiland is maar een klein deel van de geschiedenis, maar een niet onbelangrijk deel. Sarah vindt het er geweldig. Wat haar opvalt is dat de vuurtoren van Hollum zo hoog is, anders dan de vuurtorens die ze van Nova Scotia kent. Schrijfster Emma Flogard, een pseudoniem, is zelf gek op het eiland en komt er al tientallen jaren elk jaar een paar weken. Het zandstrand van Ameland is de troef en ook Sarah kijkt haar ogen uit over de witte zandvlakte van het eiland.
Het verhaal is vlot geschreven in mooi Engels, inclusief dialecten en de uitspraken door niet-Engelstaligen. Het roept gniffelen op om de woordgrappen die gemaakt worden.
In haar reis naar Europa bezoekt Sarah locaties waar bekende Britse films en series zijn opgenomen. Met een snelle zoektocht op Google Maps kun je met haar meereizen en met het Google zoeken naar de films en series kom je de leukste beelden tegen met een groot 'Oh ja!' gehalte. Of het goed komt met Sarah en haar geliefde? Het is een boek dat zich slecht weg laat leggen; het maakt tevens nieuwsgierig naar Nova Scotia en de Lighthouse Trail.