emotionele achtbaan

De schrijfster Sarah Pearse was voor mij onbekend en dus neutraal aan het boek begonnen. Op de kaft: '...onheilspellende thriller.... en puntje stoel...'. Dat kan dus niet missen. Als je dan ook nog een vergelijking ziet met werk van Stephen King en Agatha Christie, dan neem je zo'n boek mee uit de kringloopwinkel (1,50 euro).
Toegegeven het verhaal bouwt zich gestructureerd langzaam op. De (korte) hoofstukken hebben vaak een soort van cliffhanger en je wordt meegenomen in de atmosfeer van het hotel, het voormalige sanatorium.
Wat echter zeer vermoeiend is zijn de gedachten en gemoedstoestanden van Elin, de hoofdpersoon, die steeds zeer expliciet verwoord worden. De schrijfster manifesteert zich als een echte amateur psycholoog die de lezer meeneemt in de emotionele achtbaan van de hoofdpersoon. Angsten, hyperventilaties, wanen, asmatische aanvallen en flashbacks.... alles wordt uit de kast gehaald. De schrijfster laat Elin ook de lichaamstaal van de andere personages lezen en interpreteren, maar gaande het boek blijkt ze (Elin) toch vaak de plank mis te slaan.
Op zich niks mis met het boek dat als verfilming zeker een hit zou kunnen zijn, maar ik werd af en toe onpasselijk in de emotionele achtbaan.