Beklemmend

Het boek van Jung Chang via mijn zwager aangereikt gekregen met de opmerking dat het een onvoorstelbaar knap geschreven werk was.
Ben aan het boek begonnen en het werd een beklemmende ervaring. Chang beschrijft haar familiegeschiedenis met name de laatste drie generaties in een veranderend, zich ontwikkelend China. Het leest vlot, maar het is vrij lineair geschreven… het heeft een groot en toen, en toen gehalte.
Elk zich ontwikkelend land heeft als je erop terugkijkt zeer bizarre periodes; dat geldt ook voor ons land waar we bijvoorbeeld heksenverbrandingen hebben meegemaakt en de beeldenstorm.
In het China dat Chang beschrijft heeft de ontwikkeling miljoenen mensen het leven gekost en ging men van het ene uiterste naar het andere qua landelijke politiek. Was men vandaag ‘toezichthouder/baas’ de volgende dag kon je naar een strafkamp gestuurd worden. Niemand was te vertrouwen en je buren of collega’s konden je met een hoog jaloezie en klik gehalte ruïneren. Een land waar een geheime dienst niet noodzakelijk was. Je autonome bestaan werd je ontnomen en je was zelfs geen eigenaar van je privé gedachten… De politieke leiding en hun ‘staf’ hadden het goed; zie hier de parallel met George Orwell. Het verhaal deed me ook denken aan het werk van D.B. John, Ster van het noorden, waar hij een inkijkje geeft in het leven van Noord Korea. Knap te lezen hoe mensen deze tijd hebben doorstaan en zich slechts met ogenschijnlijk oneetbare zaken in leven hielden.
Jung Chang beschrijft zichzelf in het boek als bevoorrecht en dat merk je inderdaad. Door haar afkomst en relaties, die soms ook contraproductief uitpakken, weet ze zich te ontworstelen aan de Chinese heerschappij. Het China dat ze nu (eind vorige eeuw) beschrijft verschilt enorm van haar eerdere ervaringen, maar is nog steeds niet een volle 100% democratie en ook nu (2025) zijn er op het vlak van mensenrechten nog sprongen te maken.
Kortom een boek dat een goed beeld geeft van de ontwikkeling die China de laatste eeuwen heeft doorgemaakt, dat een beklemmend beeld geeft, maar vooral een opsomming is van feiten met een eenzijdige kijk/mening. Een mening van een persoon die het land in feite ontvlucht is en vanuit Groot Brittannië haar verhaal vertelt. Voor mij geen page turner…