Waardige opvolger

De achttienjarige David woont bij zijn grootmoeder sinds zijn ouders zijn omgekomen in een auto-ongeval. Op zolder vindt hij een nooit gepubliceerd boek, waarvan hij vermoedt dat zijn grootvader, ooit een succesvol journalist, het geschreven heeft. David begint te lezen in een verhaal over een journaliste, Sam, die op vakantie verliefd wordt op een Israëlische militair, Aaron. Sam besluit na haar verlof even terug te keren naar haar huis in Londen, en dan Aaron terug op te zoeken in Tel Aviv. Zover zal het echter niet komen. Aaron komt om bij een militaire operatie in de Gazastrook. De zaak is niet zuiver op de graat, en Sam doet er alles aan om de waarheid boven water te krijgen. In het wespennest van het Midden Oosten begin jaren tachtig is dat geen sinecure.

De witte salamander doet me, zeker in het begin, denken aan een spannend boek voor tieners: jongen vindt geheim manuscript op zolder en haalt zich daar vanalles mee op de hals. Ook qua stijl valt iets voor dat standpunt te zeggen. Die is nogal rechtuit, zonder overdreven poespas of sfeerbeschrijvingen. Daar heb ik verder geen bezwaar tegen: het is weer eens wat anders dan al die literaire thrillers van tegenwoordig. Maar laat ons wel wezen: er gebeuren ook gruwelijke dingen in De witte salamander. Een reeks verkrachtingen, bijvoorbeeld. Of een inbraak in Sams huis die je even op het puntje van je stoel brengt. In ieder geval sluipt zachtjes de spanning binnen, om niet meer weg te gaan. De witte salamander is niet het origineelste verhaal, maar houdt je desondanks in de greep. Een waardig opvolger voor het goed onthaalde debuut Code Zwart.