Platova kan beter

Zo bijzonder als Doopvont van de duivel was, zo doordeweeks is Vaarwel Ladybird. Van de magie van een betoverend schilderij naar het in misdaadland alledaagse verhaal van een zus die niet gelooft in de zelfmoord van haar broer. Toch is Vaarwel Ladybird allesbehalve een mislukking. Dat is vooral te danken aan Platova's zin voor humor.

De dertigjarige kaasmaakster Nastja stelt bij aankomst in Sint-Petersburg vast dat haar broer Kirill dood is. Ze moet zich nu helemaal alleen zien aan te passen aan de grote stad. Op een normale dag babbelt ze alleen met haar geit Sosiko, en nu wordt ze geconfronteerd met de verliefde politiestagiair Patsjoek, met enkele stuntelige amateur-detectives en een opgetutte mannenverslindster. Dus besluit Nastja zich om te vormen tot een vamp om de vermeende zelfmoord op te helderen. Ze trekt haar broers leren jack en schoenen aan, doet voor de eerste keer make-up op en gaat op pad. Geleidelijk komen zij en Patsjoek, elk apart, tot een deel van de oplossing. Nastja doet dingen die ze een maand eerder nooit gedaan zou hebben, en komt zo tot inzicht over haar armzalige leven.

De scène waarin Nastja zich voor een sollicitatie aanbiedt als schoonmaakster, maar wordt aangenomen als privé-detective is hilarisch. Gedurfd, maar zeer geslaagd, is dat Platova dezelfde scène twee keer neerschrijft, vanuit verschillende oogpunten. Humor, sterke personages en een verhaal vol misverstanden zijn de sterke punten van Vaarwel Ladybird. Dat het woord 'mislukking' überhaupt opduikt in deze bespreking, is vooral te wijten aan de ontknoping. Die kan je eufemistisch uit de lucht gegrepen noemen, maar verdient met enige slechte wil ook het etiket 'ongeloofwaardig'. Platova kan beter dan dit.