Een bescheiden cultuurclash

De Shanghaise hoofdinspecteur Chen Cao kennen we sinds Dood van een rode heldin, de eerste thriller van de naar de VS uitgeweken Chinees Qiu Xiaolong. Toen werd de moord onderzocht van een nationale arbeidster, een rolmodel in de Chinese maatschappij. De politieke druk om de moordenaar te vinden liep dan ook hoog op. In Een delicate dans gaat het er subtieler aan toe. Cao wordt aangeduid als verbindingsofficier met zijn Amerikaanse collega Cathetine Rohn. Die is naar Shanghai gekomen om Wen Liping op te halen. Haar aanwezigheid in de VS is een voorwaarde voor haar echtgenoot Feng Dexiang om te getuigen tegen de mensensmokkelaarsbende van triadeleider Jia Xinzhi. Eén probleempje: Wen Liping is spoorloos verdwenen. Intussen duikt er een lijk op in het stadspark. Ook al een slachtoffer van de triade, zo lijkt het.

De titel, Een delicate dans, slaat duidelijk op de evenwichtsoefening die Chen Cao moet uitvoeren tijdens zijn onderzoek. Is Cao op de zaak gezet om die effectief op te lossen, of dient hij louter om zand in de ogen te strooien van zijn Amerikaanse collega Rohn? Cao weet het zelf niet, en kan enkel afgaan op zijn intuïtie, en de cryptische boodschappen die de politieke secretaris hem toespeelt. Intussen groeit de band met Rohn en nemen bij Cao de twijfels over het systeem toe.

Hoewel die evenwichtsoefening de opzet is van Een delicate dans, komt die niet erg overtuigend uit de verf. Qua spanning valt er – enkele scènes uitgezonderd – niet veel te halen. Toch kan je Een delicate dans niet zomaar opzij leggen, wat vooral te danken is aan de wisselwerking tussen Cao en Rohn, geplaatst in de bredere context van de Chinees-Amerikaanse betrekkingen. Een bescheiden cultuurclash in een gedegen politieroman.