Ismael is overal

In 1962 wordt een kinderlijkje aangetroffen onder een monument voor de partizanen uit de Tweede Wereldoorlog. De jonge inspecteur Montorsi wordt aanvankelijk op de zaak gezet, maar hij ondervindt niets dan weerstand. Bijna veertig jaar later, in hetzelfde Milaan, een nieuw lijk. Inspecteur van dienst Guido Lopez kampt met hetzelfde scenario: tegenwerking van hogerhand. In beide gevallen valt de naam Ismael, de leider van een gevaarlijke sekte.

'Weer voelde Lopez hoe Ismaels koude adem over hem heen streek', zo schrijft Genna ergens halverwege In de naam van Ismael. Zo zou je ook kunnen beschrijven wat je als lezer voelt: Genna grijpt je aanhoudend bij de strot met gruwelijke beelden, Italiaanse en internationale politiek met een geurtje aan, een dreigende aanslag, en een persoonlijke vendetta van een jonge politieman tegen een alom tegenwoordige en niets ontziende Ismael. En dan heb ik het nog niet eens gehad over het pièce de résistance: een gigantische en onvoorstelbare complottheorie. Voor dit soort boeken zijn de vijf sterren uitgevonden. Zet u na het lezen in een hoekje, en kom er vooral niet te snel uit, want Ismael is overal!