Traantjes op zaterdag

Eigenlijk is Manny maar een kleine crimineel. Hij heeft zich gespecialiseerd in geweldloze inbraken. Ook zijn nieuwste wapenfeit, een samenwerking met zijn maat Rosey, verloopt zonder problemen. Alleen komen ze tot de vaststelling dat er veel meer geld te rapen valt dan verwacht. Later blijkt het te gaan om Russisch misdaadgeld. Bovendien lijkt Rosey er te willen vandoor gaan met al het geld. Manny kidnapt dan maar zijn eigen zoontje Nicky, brengt nog net op tijd het geld in veiligheid, en slaat op de vlucht. Hij komt terecht in Maine, tegen de Canadese grens. Maar ook daar weten de Russen hem te vinden.

Om maar met de deur in huis te vallen: Voortvluchtig lijkt wel het script van een TV-film, zo een gedrocht dat op zaterdagavond vooral traantjes wil laten vloeien met een ontroerend verhaal over een slim jongentje en zijn vader-inbreker, een ruwe bolster met een gouden hart. Zelfs het opgeheven vingertje op het einde ontbreekt niet: 'Als ik heb gewonnen, dan komt dat omdat enkele mensen zich om mij bekommerd hebben, me in huis hebben genomen en me hebben geholpen.' Snik snik. Wat leven we toch in een mooie wereld.

Ik overdrijf wellicht een beetje, Voortvluchtig is ook een aardige thriller, met een paar spannende passages. Maar het vingertje had dus echt niet gehoeven. Bovendien schort er iets aan de personages. Manny geeft ronduit toe dat hij nooit een goede band heeft gehad met zijn zoontje, maar hij kidnapt hem toch maar omdat hij hem niet kan missen. Erg consequent kan je dat niet noemen. Voor het geheel heb ik uiteindelijk nog drie sterren over, maar wel onder licht voorbehoud.