Tomas Ross schrijft al decennia lang mooie boeken. Ik heb al zijn werk gelezen en blijf me verbazen en verwonderen over de kwaliteit van een verhaallijnen die hij op papier kan zetten. En dat zeker ook gezien het tempo van verschijnen van nieuwe boeken en andere activiteiten. King Kong is ook een knap boek, misschien wel iets te knap. Zeker op het laatst begin het hier en daar wat al te complex te worden. Met veel onderlinge verbindingen en lijntjes en als lezer moet je er dan ook goed het hoofd bij houden. Het is ook handig als je de eerdere delen van de trilogie gelezen hebt. Volgens mij is het sowieso het slimst om alle drie de boeken mee te nemen op vakantie en achter elkaar te lezen. Maar dan nog, Ross vraagt veel van de lezer. Dat doet overigens mijns inziens weinig af aan de kracht en kwaliteit van het verhaal, zeker ook als je het over de trilogie als geheel heen ziet.
Hij doet overigens nog iets bijzonders in dit boek. Af en toe stapt hij uit het verhaal (blz 434 m.n.) om een soort van toelichting te geven; een verklaring (en persoonlijke visie) op wat er in de werkelijkheid gebeurd is in de tweede wereldoorlog. Sowieso heeft Ross wel erg de behoefte om duidelijk te maken dat hij niet diegene is die allerlei onwelgevoegelijke zaken in de schoenen van Prins Bernard wil schuiven zoals in de publiciteit vaak als beeld wordt neegezet. Het nawoord is daar een erg duidelijk voorbeeld van, maar ook in de roman laat hij hoofdpersonen regelmatig tussenzinnetjs uitspreken waarin ze aangeven dat het vooral naïviteit van Bernard is om bepaalde zaken te doen die wellicht ook verkeerde uitgelegd zouden kunnen worden (de standhoudersbrief schrijven bijvoorbeeld).
Al met al is het eindoordeel over dit boek toch weer positief. Misschien moet Ross iets meer tijd nemen voor het wat strakker neerzetten van de hoofdlijnen van een roman (dan zal het resultaat ongetwijfelt d zelfde kwalitteit hebben als Koerier van Sarajewo had), maar ik blijf ze met zeer veel genoegen lezen.