Even weg van het misdaadpad, maar even goed.

Thrillerschrijver René Appel levert met "Dansen in het donker" voor de verandering een aangrijpend gezinsdrama af. Het verhaal draait om het gezin van wiskundeleraar Andries, zijn vrouw Inge, werkzaam in de bibliotheek, en hun twee tienerzoons, Finn en Olaf. Het begin van de roman onthult een schokkende wending in hun leven, wanneer Inge haar man vertelt dat ze verliefd is geworden op zijn collega, Erik, en verder wil met hem. Andries, een zwijgzame man, reageert op deze onthulling door zichzelf in de Amstel te rijden en te verdrinken, wat aanvankelijk op zelfmoord lijkt. Uit schuldgevoel beëindigt Inge haar relatie met Erik, ondanks zijn pogingen om hun liefde nieuw leven in te blazen.

Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven, namelijk Inge, Erik, Finn, en de jongere zoon Olaf. Wat meteen opvalt, is de diversiteit in hun gedachtegang en communicatiestijlen. Olaf's dagboekachtige vertelvorm benadrukt zijn tienerjargon en zijn diepe verliefdheid op Marly. Finn, daarentegen, schrijft bedachtzaam over zijn toenadering tot de islam, ogenschijnlijk onbewust van de crisis waarin zijn moeder verkeert en de oorzaak daarvan. Wanneer Inge ontdekt dat haar zoon zich tot de islam bekeert, wordt ze tijdelijk uit haar cocon van verdriet en schuldgevoel gehaald.

Naarmate het verhaal vordert, stijgt de spanning in het gezin. Finn doet de sjahada en begint aan de Ramadan. Ondertussen komt Olaf geleidelijk achter de waarheid over de affaire tussen Inge en Erik en escaleert de situatie met een confrontatie met de laatste. Het slot van het verhaal blijft verborgen, maar René Appel laat de lezer niet in de steek.

Een gezinsdrama als dit heeft van nature een trager tempo dan misdaadverhalen, maar Appel houdt de aandacht van de lezer vast door veel aandacht te besteden aan de gevoelens van de personages. "Dansen in het donker" is niet de gebruikelijke Appel, maar minstens even smakelijk.