Spannend zombieavontuur met verrassende diepgang

Disclaimer: ik ken de auteur niet en heb nooit eerder iets van hem gelezen.

9,5 Als het aantal beoordelingen op Goodreads en Hebban een indicatie is van het aantal lezers van dit boek heeft het in twee jaar tijd bedroevend weinig mensen bereikt. Ik weet natuurlijk niet wat de auteur aan promotie heeft gedaan - ik ben hem bij mijn weten nog niet tegengekomen online - maar zijn publicatie had wel wat meer bekendheid mogen krijgen. Het is namelijk een spannend postapocalyptisch avonturenverhaal, dat zich afspeelt in een herkenbare Nederlandse locatie (namelijk Arnhem), met tussen de regels door een scheut maatschappijkritiek die het uit tilt boven de standaard zombievertelling. Voeg daarbij dat het vlot leest door de overwegend toegankelijke schrijfstijl - overheersend korte zinnen die je oog door de tekst trekken, met hier en daar een langere zin die het tempo afremt (wat op die plekken ook zo bedoeld is door de auteur) - en je zou denken dat het voor een groot publiek geschikt zou zijn.
Misschien is het de wit met bruine cover die lezers niet trekt? Mijn advies: kijk daardoorheen en laat je door dit verhaal meesleuren. Het begint echter rustig, meer een post-apocalyptische 'slice of life'-vertelling dan een heftig avontuur. We volgen gedurende een week de belevenissen van hoofdpersoon Guus, die met een paar andere overlevenden een gebarricadeerde villa in Sonsbeek bewoont. Ze proberen groenten te verbouwen en trekken geregeld de ruïnes van Arnhem in om te zoeken naar bruikbare spullen of te handelen met een andere groep bij de brug. Getraind en geoefend hebben de mannen hun methode geperfectioneerd. Ze sluipen van schuilplaats naar schuilplaats, communiceren met handgebaren, terwijl er altijd iemand op de uitkijk staat, om gevaar te ontlopen. Ondertussen zoeken ze naar elke extra calorie - want honger ligt altijd op de loer. De dagelijkse strijd om te overleven is boeiend, maar nog niet zo spannend. Wel krijg je mee dat er gevaar dreigt. Van andere overlevenden, maar ook van de slachtoffers van de alphaïnedrug die zijn verworden tot hersenloze maar sterke monsters. Ik vond het een originele draai op de zombiemythe, waarvan je de details mondjesmaat toegediend krijgt tijdens het verhaal. Ook wat er met de wereld is gebeurd wordt pas langzaam duidelijk op een boeiende manier (door gesprekken, dagboekfragmenten et cetera).
De 'zombies' en hoe deze de samenleving hebben laten instorten bieden de auteur ook de mogelijkheid commentaar te geven op onze samenleving. Dit boek is duidelijk geschreven in coronatijd (met enkele verwijzingen naar covid en wappies), wat vooral te zien is in discussies over samenzweringstheorieën, zowel buiten als binnen de groep. Het was uiteindelijk het instortende onderlinge vertrouwen van mensen dat het einde inluidde. Nu moeten de overlevenden proberen dat vertrouwen weer te vinden. De karakters denken aan de ene kant na hoeveel er uit de eerdere samenleving onzinnig was, puur vermaak zonder praktisch nut. Nu leven ze meer puur menselijk, in de natuur, zonder die bagage. Is hun wantrouwen jegens andere groeperingen ook 'natuurlijk'? Of is dat een erfenis van de eerdere zogenaamde 'beschaving'? (Het antwoord lijkt te liggen in welke persoon in de groep het meest wantrouwig is ten opzichte van vreemdelingen). De mens is onderdeel van de natuur - maar dat betekent niet: teruggebracht tot puur instinct, zoals de Alphaïneslachtoffers. De werkelijke mens kijkt naar de toekomstige generatie. Dit lijkt ook te worden gesuggereerd door de nadruk waarmee mensen, zowel mannen als vrouwen, worden weggezet als 'aantrekkelijk' of 'onaantrekkelijk', wat culmineert in een religieuze ervaring waarin een karakter oog in oog komt te staan met een 'natuurgodin' die zowel indrukwekkend als sexy is. Zelf denk ik dat ik niet de filosofie aanhang van de karakters in dit boek en zie ik de menselijke natuur anders, maar dit verhaal biedt in elk geval diepere thema's om over na te denken.
Na het rustige begin wordt natuurlijk duidelijk dat er een grotere dreiging nadert en het eindigt in een enorm spannende climax. Liefhebbers van postapocalyptische verhalen en zombieverhalen zouden hiervan moeten smullen. Mijn enige kanttekening is dat ik op sommige momenten vragen had bij de woordkeuze van de auteur (in dit verder trouwens prima geredigeerde boek - ik hoefde niet, zoals bij sommige andere Nederlandstalige publicaties, mijn best te doen foutjes over het hoofd te zien). Een lege kamer wordt beschreven als een 'nihilistische ruimte' en iemand die over een drempel stapt 'teleporteerde zich vanuit de tuin naar binnen'. Dat is niet helemaal wat er gebeurt ... Een paar schrijffoutjes ('begeven' in plaats van 'bevinden', 'een verhoging die ze dwong te moeten tijgeren') maar mijn leesplezier werd daar niet door bedorven. Al met al een aanrader.