Lezersrecensie
Onderhoudende horror in een winters Eindhoven
Disclaimer: ik heb Mark Groenen ontmoet bij de presentatie van '18 Verloren zielen', waar wij allebei in stonden met een verhaal. Dit boek verscheen, net als een eerder boek van de auteur, bij Godijn Publishing, waar ook geregeld boeken van mij uitkomen. Ik heb dit boek aangeschaft omdat ik er erg benieuwd naar was.
9- Een van de leuke projecten van Godijn Publishing is de reeks Godijntjes (full disclosure: daar heb ik er ook een van geschreven), novelles geschreven door auteurs van de uitgever, gepubliceerd in een handzaam formaat, waardoor je op een toegankelijke manier kennis kunt maken met de schrijvers. En de Godijntjes bieden de schrijvers de kans te experimenteren en wellicht soms hun 'comfort zone' te verlaten. Ik was al nieuwsgierig naar het werk van Mark Groenen en had met plezier zijn Lovecraftiaanse horrorverhaal in '18 Verloren zielen' gelezen, dus toen ik een positieve recensie las over dit Godijntje was ik snel overstag. Sowieso ben ik altijd op zoek naar interessante horrorschrijvers uit het Nederlandse taalgebied. En dit verhaal viel me zeker niet tegen. Het is interessant hoe de auteur verschillende genres binnen de horror aan het verkennen is. Hij schreef al Lovecraftiaanse horror. 'Edine' moet ik nog lezen, maar als ik het goed begrijp is het vooral vervreemdend (mogelijk magisch realistisch). Dit verhaal is 'traditionele bovennatuurlijke horror' waarbij een wezen (vampier, weerwolf, ga zo maar door) in een gemeenschap binnendringt en daar huishoudt. Het is niet helemaal het type horror waar ik zelf van houd, maar ik vond het leuk te zien hoe de auteur er een frisse draai aan geeft. Ten eerste door het verhaal te situeren in Nederland en twee studenten die samen op kamers te wonen en baantjes hebben bij een supermarkt en een mediaketen de hoofdrol te geven. Ten tweede door te kiezen voor de Wendigo als bovennatuurlijk wezen, maar die voornamelijk in de schaduwen te laten. Ten derde door drugsgebruik en drugsdealers op te voeren, maar daarbij ook oog te hebben voor de milieueffecten ervan. Dat alles leidt tot enkele innovatieve scenes (onder andere met een rat) en verrassende wendingen (wat de baas van de bende eigenlijk wilde). Kortom, een aanrader! Als ik dan nog wat kritiek moet hebben, dan is dat niet op de schrijfstijl, die is verzorgd en fris. Volgens mij is dit Godijntje ook voor jongere lezers geschikt - mede door de jonge hoofdpersonen. Ik vond wel ergens een paar anglicismen en een paar foutjes in zinsconstructies ('Eenmaal op de brancard reden ze haar terug naar de wagen' suggereert in het verband dat de ziekenbroeders op de brancard lagen). Misschien had het van mij wel wat gruwelijker mogen zijn. Ik herinner mij een kort verhaal (van King?) waarbij een kat zich in iemand mond wringt en hem doet stikken - een dergelijke scene hier is daarbij vergeleken tam. Aan de andere kant was het misschien de bedoeling dit boek voor jongere lezers geschikt te houden? Er bleef genoeg te griezelen over dat ik met plezier het boek in één middag heb uitgelezen. Ik ben erg benieuwd wat de auteur nog meer gaat produceren op het gebied van horror of speculatieve literatuur in het algemeen.
9- Een van de leuke projecten van Godijn Publishing is de reeks Godijntjes (full disclosure: daar heb ik er ook een van geschreven), novelles geschreven door auteurs van de uitgever, gepubliceerd in een handzaam formaat, waardoor je op een toegankelijke manier kennis kunt maken met de schrijvers. En de Godijntjes bieden de schrijvers de kans te experimenteren en wellicht soms hun 'comfort zone' te verlaten. Ik was al nieuwsgierig naar het werk van Mark Groenen en had met plezier zijn Lovecraftiaanse horrorverhaal in '18 Verloren zielen' gelezen, dus toen ik een positieve recensie las over dit Godijntje was ik snel overstag. Sowieso ben ik altijd op zoek naar interessante horrorschrijvers uit het Nederlandse taalgebied. En dit verhaal viel me zeker niet tegen. Het is interessant hoe de auteur verschillende genres binnen de horror aan het verkennen is. Hij schreef al Lovecraftiaanse horror. 'Edine' moet ik nog lezen, maar als ik het goed begrijp is het vooral vervreemdend (mogelijk magisch realistisch). Dit verhaal is 'traditionele bovennatuurlijke horror' waarbij een wezen (vampier, weerwolf, ga zo maar door) in een gemeenschap binnendringt en daar huishoudt. Het is niet helemaal het type horror waar ik zelf van houd, maar ik vond het leuk te zien hoe de auteur er een frisse draai aan geeft. Ten eerste door het verhaal te situeren in Nederland en twee studenten die samen op kamers te wonen en baantjes hebben bij een supermarkt en een mediaketen de hoofdrol te geven. Ten tweede door te kiezen voor de Wendigo als bovennatuurlijk wezen, maar die voornamelijk in de schaduwen te laten. Ten derde door drugsgebruik en drugsdealers op te voeren, maar daarbij ook oog te hebben voor de milieueffecten ervan. Dat alles leidt tot enkele innovatieve scenes (onder andere met een rat) en verrassende wendingen (wat de baas van de bende eigenlijk wilde). Kortom, een aanrader! Als ik dan nog wat kritiek moet hebben, dan is dat niet op de schrijfstijl, die is verzorgd en fris. Volgens mij is dit Godijntje ook voor jongere lezers geschikt - mede door de jonge hoofdpersonen. Ik vond wel ergens een paar anglicismen en een paar foutjes in zinsconstructies ('Eenmaal op de brancard reden ze haar terug naar de wagen' suggereert in het verband dat de ziekenbroeders op de brancard lagen). Misschien had het van mij wel wat gruwelijker mogen zijn. Ik herinner mij een kort verhaal (van King?) waarbij een kat zich in iemand mond wringt en hem doet stikken - een dergelijke scene hier is daarbij vergeleken tam. Aan de andere kant was het misschien de bedoeling dit boek voor jongere lezers geschikt te houden? Er bleef genoeg te griezelen over dat ik met plezier het boek in één middag heb uitgelezen. Ik ben erg benieuwd wat de auteur nog meer gaat produceren op het gebied van horror of speculatieve literatuur in het algemeen.
2
Reageer op deze recensie
