Klassiek aandoende dystopische YA met een paar kanttekeningen

Disclaimer: ik ken de auteur niet, maar ik sprak met haar op een event in Bergen op Zoom en we ruilden boeken met elkaar.

7 3,5 sterren wordt vier naar boven afgerond. Ik wilde dat ik dit boek een hogere beoordeling kon geven, want ik had hoge verwachtingen op basis van recensies van dit boek en ik had met de auteur gesproken over haar passie met betrekking tot klimaatverandering en de wereldwijde gevolgen die deze kan hebben, onder andere wat betreft de watervoorziening. De titel van dit boek, 'Wereld zonder water', suggereert ook dat het hierover zal gaan, maar dat blijkt niet het geval. Of slechts in strikte zin, want ja: dit verhaal speelt zich af na de wateroorlogen en mensen moeten zich douchen met zout water en de temperaturen op Aarde zijn extremer geworden. Maar belangrijker is dat de overblijvende maatschappij probeert bevolkingsgroei te voorkomen door meisjes een examen te laten afleggen. De te laag scorende individuen worden afgevoerd, of om gedood te worden, of om te werk te worden gesteld - in een bordeel. De hoofdpersoon, Nimue, slaagt niet voor haar examen ...
Wat volgt is een spannend YA-avontuur voor wie houdt van verhalen in de geest van 'The Hunger Games' of 'Divergent'. Actiescènes zijn over het algemeen goed beschreven en aan het eind volgen enkele emotioneel aangrijpende momenten. Maar ik had niet het idee dat het verhaal zijn best deed origineel te doen. Zelfs de vraag of de leiders van het verzet zelf te vertrouwen zijn met de macht, volgt het patroon van de beroemde voorgangers. Toch blijven dit soort 'tieners verzetten zich tegen autoriteit'-verhalen een eigen kracht houden en die kan ik ook waarderen. Vooral omdat dit boek vlot geschreven is, met een goede afwisseling van lange en korte zinnen en met effectieve beschrijvingen. De redactie was ook prima in orde en -misschien vanwege de goede voorbeelden van de schrijver- zat het plot ook degelijk in elkaar.
Maar ik heb ook enkele kanttekeningen. Het waren dingen die mij opvielen, maar ze hoeven voor jou natuurlijk geen probleem te zijn. Gezien de vele positieve recensies van dit boek vormen deze punten voor de meeste lezers geen struikelblok. Maar ik ben nu eenmaal wat kritisch. Ik had ten eerste moeite met de wereldbouw in het verhaal. Het gaat om een stad van 36.000 mensen en de dichtstbijzijnde stad is honderd kilometer verder. Water is heel erg schaars. Toch worden er heel veel soorten sterke drank en bier geschonken (waar wordt die gemaakt?) maar ook cola (is er water genoeg voor frisdrank?), mensen lezen glossy magazines (waar worden die gedrukt en waar komt het papier vandaan?) en kent de hoofdpersoon die niet uit een gegoede buurt komt diverse soorten make up (waar wordt die gemaakt? Wordt er bij de productie daarvan niet water gebruikt?). Ze weet bovendien wat een 'wave' is - terwijl ik niet denk dat er genoeg teams zijn om voetbaltoernooien te organiseren. Dit valt me wel vaker op in dystopische verhalen, dat de schrijver niet goed nadenkt waar alles vandaan moet komen in een ingestorte samenleving.
Het tweede punt waar ik over struikelde was de hoofdpersoon zelf. Ze is niet sympathiek in hoe boos ze is op mensen die haar proberen te helpen en gedraagt zich in veel omstandigheden onverstandig. Zelfs als ze beschoten wordt, wil ze kijken hoe het met een vriendin is in plaats van te vluchten. Als ze zich bij het 'boventeam' heeft binnengepraat, is ze bovengronds niet gehoorzaam en brengt ze de missie in gevaar. Ook al waarschuwt een vriendin haar dat bepaalde mensen haar kunnen verraden, zoekt ze die toch op (zelfs al had ze eerder iemand vertrouwd die haar daarop verraden had) en dat leidt tot de dood van twee mensen. En toch is ze iemand die in het verzet tot de top opklimt binnen enkele maanden en tot 'generaal' wordt gemaakt en aan wie een belangrijk geheim wordt toevertrouwd. Dat kon ik eenvoudigweg onmogelijk geloven.
Het derde was dat de schrijver in de valkuil valt om te schrijven dat 'deuren openen' en 'Al snel verbreden de onderaardse gangen'. Waar 'deuren opengaan' en gangen 'zich verbreden'. Maar dat is spijkers op laag water zoeken, en ik denk dat ik de enige ben die zich daaraan stoort.
Het boek eindigt met een cliffhanger en een verandering in de situatie, die me toch benieuwd maakt naar het vervolg (al is in het verhaal niet gehint dat er een dreiging is waartegen verdedigd moet worden) en dat ga ik ook lezen. Misschien dat daarin klimaatproblematiek en de gevolgen daarvan een grotere rol zullen spelen.