Scherpe en rauwe analyse in literair parelend jasje .

Ik geef dit boek toch maar vijfsterren (het hadden er ook vier kunnen zijn) omdat het literair toch fantastisch in elkaar is gezet. De schrijfstijl van Dimitri Verhulst is wervelend en het boek laat zich lezen als een trein. Hoewel het thema zeer rauw en confronterend wordt uitgewerkt zit er een mooi ritme in de zinnen en is het zelfs poëtisch geschreven met hier en daar verscholen rijmwoorden toe. Persoonlijk geniet ik ook van het bij wijlen virtuoze taalgebruik, vergeten woorden die worden opgerakeld, nieuwe beelden die door inventieve beeldspraak in elkaar zijn geknutseld, zonder dat ze - wat mij betreft - artificieel overkomen. Ook het vertelperspectief is creatief en intelligent gevonden. De mens wordt als hoofdpersonage opgevoerd, maar wordt gelijktijdig als een onpersoonlijk voornaamwoord benaderd, waardoor de verteller afstand creëert en de lezer laat toekijken vanuit de hoogte, hoewel natuurlijk juist door het etaleren van dat onpersoonlijke voornaamwoord (en het niet noemen van namen of jaartallen), ook niemand nog ontsnapt en iedereen deel uitmaakt van 'de soort'.
Wat thema betreft is het verhaal natuurlijk confronterend. Toch hanteert Verhulst satire, sarcasme, en ook relativerende humor, als verzachtende zalf. Ik kan mij voorstellen dat het menig lezer een eenzijdige en al te zwartgallige visie op de mensheid voor de ogen schemert, die bovendien overladen wordt met een saus die iets te rijkelijk beladen is met kwalijke vingerwijzingen, maar ik vind dit verhaal desondanks, toch heel intelligent en spitsvondig uitgewerkt. Juist door de erg eenzijdige benadering van het onderwerp, werkt het ook relativerend, vind ik. Dit boek is een zo duidelijke overdrijving van een werkelijkheid, dat naast het ongemakkelijke gevoel dat Verhulst de lezer bezorgt, er toch ook een zekere ironische mildheid te bespeuren valt, al was het maar omdat iedereen (inclusief de schrijver zelf) in hetzelfde bedje slaapt.
Ik heb alvast genoten van dit boek.