Prima boek maar geen thriller

Alex Marwood probeert in het begin een bepaalde stijl toe te passen. Je krijgt getuigenissen voorgeschoteld van personen die je helemaal niet kent. Ik vond dit nogal verwarrend. Vooral probeert de schrijfster een soort van interessant te doen door een hoofdstuk te beginnen met een gezichtspunt van iemand waarvan ze één of twee pagina’s later pas vertelt wie het is. Dat leest moeizaam. Rond pagina 100 komt er een krantenartikel voorbij dat gelukkig alles op een rijtje zet. Voor mij begon daarna het verhaal. Daarna werd het voor mij alleen maar beter met een, helaas wel door mij geraden einde. Maar toch, prima leesbaar en boeiend boek.