Een prima debuut

Zodra een auteur actuele zaken in een fictief verhaal gaat verwerken, is er altijd een dunne scheidslijn tussen waarheid en fictie. Dat kan soms heel nadelig uitpakken voor een schrijver als hij zich te veel laat meeslepen in zijn eigen verhaal. Wanneer de lezer geen onderscheid meer kan maken tussen deze beide ingrediënten, kan een schrijver aannemen dat hij in zijn opzet geslaagd is.  De schrijver heeft daar nog een gegeven aan toegevoegd, de ‘wat als’ vraag, waarmee hij zijn lezers de vraag wil stellen wat zij zouden doen in dezelfde situatie. Woudbloem van Frans Hempen is zo’n verhaal. Hij heeft de aardgasproblematiek en de grootschalige gevolgen voor de provincie Groningen verwerkt in een prima onderbouwde thriller.

In het Groningse gaswingebied wordt men opgeschrikt door een zware aardbeving. Op de boerderij van Harm Mulder stort een groot aandeel van het woongedeelte in. Het noodlot slaat hard toe voor zijn gezin en in zijn woede besluit hij om te gaan onderzoeken wie er verantwoordelijk kan zijn voor deze ramp. Hoelang waren de instanties al op de hoogte van de risico’s, bijvoorbeeld. Al snel merkt Harm dat hij bijna niemand kan vertrouwen als hij pijnlijke vragen gaat stellen. Als hij steeds dichter bij de waarheid komt, is niets in zijn leven meer zeker.

Frans Hempen maakt met Woudbloem zijn thrillerdebuut. Hij heeft zijn jeugd in Zuid- Oost Groningen gewoond en gestudeerd in Groningen. Hij werkt sinds 1995 als bedrijfsjournalist, ghostwriter en speechschrijver. De schrijver heeft voor zijn boek kunnen putten uit veel materiaal, zoals rapporten, krantenartikelen en boeken, en daar heeft hij vanaf 2014 dankbaar gebruik van gemaakt. Dit leidt ertoe dat dit verhaal vol staat met waarheidsgetrouwe details wat, samen met zijn gedegen kennis van de gasproblematiek, een mooie rondleiding geeft door een ernstig gekwelde provincie. Zijn beschrijvingen van Groningen zijn dermate beeldend dat men zich bijna al fietsend door de provincie baant.

Het verhaal dat Hempen met Woudbloem probeert de vertellen, staat als een huis en hij weet de wanhoop van de bewoners in het boek door te laten klinken. Echter aan het einde van het verhaal begint de ongeloofwaardigheid toch wat te knagen, maar gelukkig laat hij het verhaal niet ontsporen. De spanning in het boek begint eigenlijk pas als het verhaal al aardig op gang is gekomen en hij weet dit goed op te bouwen naar een onverwachte climax. Zijn beschrijving van de personages zijn net zo beeldend als van de omgeving. Zonder overdreven uitstapjes worden deze mooi uitgebeeld. Echter met het hoofdpersonage Harm Mulder lijkt de auteur met twee gedachten te spelen; de rouwende en verslagen vader en echtgenoot, of de strijdbare ex-advocaat die het als Don Quichot opneemt tegen de grote NAM en de Gasunie. Het is net of hij geen keuze heeft kunnen maken in welke richting hij zijn hoofdpersoon wilde laten gaan. Als lezer blijft men nu wat vreemd tegen Harm aankijken, alsof hij zijn verdriet wil verbergen en zich alleen maar op zijn gevecht wil storten.

De schrijver gaat ervan uit dat zijn lezers een gedegen kennis hebben van de problematiek, die nu al decennia ’s de Groningse bevolking in de greep houdt. Hij probeert tevens om in dit boek deze angst over te brengen bij zijn lezers. Woudbloem is een thriller die een gezicht geeft aan de gevoelens van onmacht en kwaadheid die er bij de Groningers heerst en laat aan de andere kant de apathische houding van de tegenpartij zien. Daar is hij wonderwel in geslaagd en dat is knap aangezien het onderwerp zich ook leent om hard onderuit te gaan.