Onbeschadigd uit de strijd gekomen

Bart Chabot schrijft wel lekker, dus het was geen straf om zijn boek te lezen. Gaandeweg het boek vraag ik me af of een dergelijk liefdeloos regime waaraan het kind, Bart, is onderworpen niet heel kwalijke gevolgen heeft voor later. Kennelijk heeft Bart Chabot zich hier niet door laten beschadigen. Ik moet denken aan een foto, die lang geleden in de krant stond en waarin Bart samen met zijn zoon Splinter werd geïnterviewd; op de foto kijken vader en zoon elkaar aan, op een manier waar veel vaders en zoons jaloers op zouden kunnen zijn. Een blik van verstandhouding en wederzijdse waardering. Bart Chabot lijkt, ondanks zijn geschiedenis, wel een liefdevolle vader te zijn. Dat is knap.
Verder over het boek: het bevat een aantal prachtige anekdotes, maar het ontbeert de nodige diepgang. Toch, zoals gezegd, was het een aangenaam boek om te lezen.