Meer dan 6,6 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Wat doen Harry Quebert en de Baltimores hier?

Jos Josso 16 juni 2025
Ergens op driekwart van het boek verzucht Gahalawood': "Ik ben moe, schrijver, ik wil dat we deze zaak oplossen." Ja, denk ik, ik ook en schiet nu alsjeblieft een beetje op.
Ik werd moe van de nutteloze verwijzingen naar Harry Quebert en de Baltimores. Nutteloos voor de lezer, want ze voegen totaal niets toe aan het verhaal. Het houdt alleen maar op. Waarom hebben de eindredacteuren hier niet een stokje voor gestoken? Het is sluikreclame, nou ja 'sluik', het ligt er wel duimendik bovenop. 'De waarheid over de zaak Harry Quebert' vond ik destijds een geweldig boek, ik heb het zelfs collega's aangeraden, iets wat ik niet gauw doe, maar ik vraag me nu af of ik toen niet een heel andere lezer was. 'Het boek van de Baltimores' vond ik al behoorlijk tegenvallen, maar na zoveel goede recensies wilde ik me wel wagen aan weer een Joël Dicker: De zaak Alaska Sanders'.
Zonder al die uitstapjes naar Harry Quebert en de Baltimores is dit verhaal al ingewikkeld en langdradig genoeg. De moord op Alaska Sanders, wie zou dit gedaan kunnen hebben? Wie hebben een motief. Stukje bij beetje worden verdachten opgevoerd en weer afgevoerd, nieuwe verdachten uit andere streken verschijnen ineens ten tonele; op onverklaarbare wijze nu pas.De bewijsstukken en dreigbrieven worden ondersteboven en achterstevoren tegen het licht gehouden en ja, daar duikt ineens een nieuw personage op en die heeft weer een connectie met weer een ander nieuwpersonage en die, ja verdomd, heeft toch in de verte wel een connectie met het slachtoffer. O ja, en die bewijsstukken bewijzen ineens iets anders. Totaal onlogische handelingen van personages (dingen verzwijgen, verdraaien, vergeten te vertellen, niet nieuwsgierig genoeg zijn) maakt van iedereen die opkomt wel een verdachte en dan is het boek nog niet uit.
Een kenmerk van Joel Dicker is wel zijn niet aflatende behoefte om te verwijzen, achteruit (Harry Quebert en Baltimores) en vooruit, naar het verhaal dat Marcus Goldman nog zal gaan schrijven: de niet opgeloste moord waarvan de collega' van Gahalawood, Vance, slapeloze nachten had. Een niet opgeloste moord? Daar weet Marcus Goldman wel raad mee. Zo vlak voor het einde geeft hij dit via Gahalawood aan de lezer mee. Deze vooraankondiging is niet aan mij besteed. Dit was mijn laatste Dicker.
Erg gelukkig in de liefde is Goldman ook al niet, maar hoe onnozel kun je zijn?
Is Joël Dicker nu een verhaal aan het schrijven, of wil hij gewoon zoveel mogelijk boeken verkopen? Misschien moet hij zich maar eens toeleggen op het verhaal dat hij aan het vertellen is en niet uitweiden over en verwijzen naar eerdere en latere publicaties; wie weet worden die verhalen dan ook beter leesbaar. Hoewel ik daar mijn twijfels over heb.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Jos Josso

Gesponsord

Een weelderige zomerse bruiloft in een luxe hotel aan zee wordt verstoord door de veertigjarige, pas gescheiden Phoebe. Voor ze het weet is ze bruiloftsgast tegen wil en dank. 'Scherp, geestig en een genot om te lezen.'