Grote mouwen

Het is altijd een feestje om een boek van Robotham te lezen. In zijn dankbetuiging aan het einde van het boek vertelt hij dat iedere keer als hij een boek af heeft, zijn ideeën op zijn, om vervolgens te constateren dat dat niet zo is. Toch bekroop me bij het lezen van dit boek het gevoel, dat hij erg veel moeite heeft moeten doen om er een geloofwaardig verhaal van te maken. Het draait in dit verhaal om Marnie, die sinds de verdwijning van haar man in een nachtmerrie is terecht gekomen. Haar man had schulden, waar zij nu voor opdraait. Ze wordt verdachte in een zaak. Gelukkig is ze onder behandeling van Joe O'Loughlin en hij ontdekt, na het bekijken van een dvd die de verdwenen echtgenoot van Marnie voor zijn verdwijning heeft gemaakt, een bizar patroon.
Als lezer probeer je de puzzel in te vullen, maar Robotham trekt een ander kaart. Het boek blijft onderhoudend, absoluut en Wilbert Gieske leest het weer uitstekend voor, maar de finale, de plot ..Robotham moet hele grote mouwen hebben gehad waaruit hij die heeft geschud. Hij heeft veel betere boeken geschreven. Vier sterren zijn er misschien net te veel, maar drie ook weer te weinig.