De gevolgen van de Joegoslavische burgeroorlog in een thriller

In een goed restaurant mag men de wijn proeven. Of, zoals Mark Stokmans (Auteur van Land van echo's) in het voorwoord van Vol van boeken schrijft: "Anders dan een kledingstuk of een auto kun je een boek niet aanpassen of er een proefrit in maken. Je weet pas echt of je een goede keuze hebt gemaakt als je het gelezen hebt, en als het boek je niet bevalt, kun je het niet ruilen. Een boek kopen is daarom altijd een daad van vertrouwen."
Het is gebruikelijk een boek aan te prijzen met aanbevelingen van andere schrijvers of van critici. Daar kun je als aspirant lezer je voordeel mee doen. Wat ook gebeurt is dat zomaar een bekende Nederlander zijn, obligate, mening er op los kan laten. Maar dat zegt natuurlijk helemaal niets en daar heb je als lezer bar weinig aan. Ik zou denken dat Twan Huys maar eens een echt adembenemend spannend boek moet gaan lezen. Want adembenemend was De Camino allerminst, het hoofdverhaal kabbelt een beetje voort, als ik het oneerbiedig mag zeggen en pas tegen het eind wordt het inderdaad (adembenemend) spannend.
Het is zeker geen slecht boek; je wil als lezer graag verder lezen om te weten te komen hoe de vork in de steel zit. Ik heb het met plezier gelezen, maar het staat niet in de top tien van meest 'adembenemend spannende' boeken de ik gelezen heb. Hoewel ik me niet aan de indruk kan onttrekken dat De Camino ook graag meelift op de populariteit van de Camino's die naar Santiago de Compostela voeren, is het een prachtig gegeven in de voetsporen van je man te treden om het raadsel omtrent zijn dood te ontrafelen. En Anya Niewierra heeft de plot ingenieus in elkaar geweven. De gevolgen van enkele persoonsverwisselingen zie je al mijlenver aankomen, voor de plot heeft ze mede dankzij de brieven waarmee het hoofdverhaal wordt afgewisseld, de kaarten aardig tegen de borst gehouden.
De brief en het beschreven avontuur zijn zo verschillend van elkaar, qua stijl, qua hardheid en grofheid, dat ze werkelijk geschreven lijken door twee verschillende schrijvers. En dat is knap van Anya Niewierra. Er loopt, in tegenstelling tot de haast getraumatiseerde briefschrijver, een tamelijk onschuldige vrouw over de Camino. De gebeurtenissen in de brief zijn aangrijpend en houden, wat mij betreft, het boek omhoog. Het raadsel wie er achter deze brief zit houdt de lezer in zijn greep.
De gevolgen van de Joegoslavië-oorlog en de trauma's die dit met zich mee heeft gebracht, komen erg goed over het voetlicht. Dat is in elk geval de verdienste van dit boek.