Ongemakkelijk

Vreemd genoeg heb ik moeite met Rik van de Westelaken als voorlezer. Pas als ik hem op 1,5 keer de snelheid instel vind het goed, maar nog steeds niet fantastisch. Ik ben ver in de minderheid en realiseer me weer eens hoe smaken kunnen verschillen. Ik heb het boek niet uitgeluisterd, wat bijna een doodzonde is, maar toch. Het werd steeds ongemakkelijker. Onaangename confrontaties tussen Rami (de vermoorde man) en Jari (de commissaris), toen ze pubers waren, zo onaangenaam dat ik hoop dat het voor de nog levende partijen goed zal aflopen. Maar dat weet ik dus niet. Maar ook zo onaangenaam dat ik het steeds ongemakkelijker vond om ernaar te luisteren. Na ruim tweederde ben ik afgehaakt. Voor mij geen tweede Arttu Tuominen.