Nog niet verslaafd

Grote pluspunt van dit boek is de schrijfstijl van Borgermans. Het geheel leest als een filmscript en dat is niet altijd in het voordeel van een roman, maar in dit geval wel. De spanningsboog wordt goed opgebouwd tot het moment van de veroordeling en we in het 'strafkamp' beland zijn. In het begin is dat ook nog spannend, want allemaal nieuw voor onze protagonist. Maar het laatste kwart van het boek is naar mijn believen veel te veel een 'liefdesroman': wie doet het met wie en wie is verliefd op wie en wie doet stiekem de maiskolfjes cadeau en ga zo maar door. En helaas ontbreekt er dan ook nog een clifhanger. Mwah ... jammer.
Maar nu zeur ik een beetje te veel. Het was een goed boek, lekker geschreven, spannend verhaal.
Hoewel ik nog niet echt verslaafd ben, ga ik zeker voor het vervolg!