Tijd voor een klassieker; en wat voor één!

Het is tijd voor een klassieker! The catcher in the rye kocht ik tijdens mijn vakantie in Wales in een boekenwinkeltje aldaar. Mooi blauwe kaft, gouden letters, in het Engels. En eerlijk gezegd keek ik een beetje op tegen het lezen ervan. Ik had er ondertussen al zoveel over gehoord dat ik bang was dat hij alleen maar kon tegenvallen. Dat de taal te moeilijk zou zijn, het verhaal niet boeiend genoeg. Maar gelukkig was die angst onterecht!

In het begin had ik wat moeite met het me verplaatsen in de hoofdpersoon (Holden) en de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. Maar de humor van Holden, de vlotte schrijf-/spreektaal en de opbouw van het verhaal sleepten me al snel mee. Ik was verkocht!

Tijdens het lezen deed The catcher in the rye me denken aan twee andere boeken: the great Gatsby van F. Scott Fitzgerald en The perks of being a wallflower van Stephen Chbosky. F. Scott Fitzgerald schijnt van grote invloed te zijn geweest op het werk van Salinger. Ik vond ook met name het taalgebruik en het herhalen van bepaalde frases overeenkomen met Fitzgerald (Gatsby zegt altijd ‘Old sport’, Holden heeft het continue over ‘Boy!’ bijvoorbeeld). De overeenkomst met Chbosky is het perspectief, het middelpunt van het verhaal. Salinger schrijft over Holden, een tiener die anders is dan de rest. Een gevoelige jongen, scherp met woorden en iemand die een schijnbaar groot geheim met zich meedraagt. In The perks of being a wallflower gaat het over Charlie, ook een ongelukkige tiener, een outkast en ook hij verbergt zijn geschiedenis. En zowel bij Charlie als Holden heeft dat verbergen grote gevolgen.

Zoals gezegd was het even wennen op de eerste pagina’s. Het boek kwam voor het eerst in 1951 uit, dus het taalgebruik is wat ouderwets en bepaalde bijnamen of ‘slang’ herkende ik niet meteen als zodanig. Holden zelf is een behoorlijk vervelend jongetje; verwend, kinderachtig, dwars. Maar juist de humor in zijn opmerkingen leveren hem de sympathie op van de lezer. En het is mooi om te merken hoe halverwege het boek die irritatie langzaam omslaat in een gevoel van bezorgdheid. Wat maakt Holden zoals hij is?

Nou goed, als je van The great Gatsby houdt en The perks of being a wallflower (eigenlijk een eighties versie van Salinger’s klassieker mijns inziens), dan moet je zeker The catcher in the rye gaan lezen. En ook als je die andere twee niet gelezen hebt. Als je besluit je eens te wagen aan een literaire klassieker, dan is dit een goede om eens te doen; niet te moeilijk, grappig en onderhoudend. En mooi. Het is ook nog eens een mooi verhaal. Lezen! Doen!