Grote tegenstellingen

Als een van mijn favoriete auteurs, M.W. Craven dit boek aanprijst met de woorden “Mijn favoriete Engelse serie”, dan moest ik ‘De moord in November” van Simon Mason absoluut lezen. Toen kwam ook nog de aankondiging van @ilonaslevenbijls met de leesclub in november en was ik heel blij dat ik werd ingeloot.

Er wordt een vrouw vermoord op het terrein van de prestigieuze universiteit van Oxford en nog wel in de studeerkamer de rector. Op zijn eerste dag wordt rechercheur Ryan Wilkins direct opgeroepen zonder zijn partner Ray Wilkins te hebben ontmoet. Ze staan voor een groot raadsel, welke belangen spelen er.

Het grootste thema in ‘Een moord in November’ is tegenstellingen of grote verschillen. De twee rechercheurs hebben toevallig dezelfde achternaam, maar zouden niet meer van elkaar kunnen verschillen in afkomst, uiterlijk en karakter. De een, Ray, opgegroeid in een rijk gezien en uiteraard een Oxford- alumnus. Ryan is afkomstig uit een woonwagenkamp met een agressieve alcoholist als vader. Zijn afkeer voor de privileges en superioriteitsgevoel van de rijken, enkel door afkomst, stuit hem zwaar tegen de borst en laat hem zijn controle verliezen.

‘De moord in November’ geeft een actueel beeld van de wereld en de realiteit omtrent Syrië en ook bijvoorbeeld de Mohammed cartoons. Simon Mason beschrijft ieder detail zeer gedetailleerd, de personages, hun kleding, de gebouwen, kamers en straatnamen. Oxford moest op het netvlies van de lezer verschijnen, maar het was iets teveel van het goede. Zeker in de eerste helft van het boek, ging het haast een beetje tegenstaan en haalde de vaart en interesse uit het plot. Gelukkig werd het beter in de tweede helft. Misschien wel een manco van een eerste deel van serie?

De spanning zat verstopt in de vragen die je als lezer net als de rechercheurs had. Kleine details bepaalden de uiteindelijk ontknoping. Sterk hoe de onbehouwen Ryan de Oxford elite met een andere blik aanschouwt en door hun gedrag heen prikt en zo de meest drijvende kracht achter de identificatie van de dader zit.

Er zijn heel veel woorden gebruikt voor de setting en personages, dat is jammer en zorgde voor een soort van vertraging in het plot. Toen het losser werd, was het ook prettiger om te lezen. Toch heeft het mij net kunnen overtuigen en nieuwsgierig maken naar het tweede deel.