Komt harder binnen dan ik wou

De kleine Kim groeit op bij haar alcoholverslaafde moeder en heeft allesbehalve een gemakkelijke kindertijd. De redding lijkt nabij wanneer ze op 14 jarige leeftijd in een pleeggezin wordt geplaatst, maar uiteindelijk valt ze van de regen in de drup. Haar pleegvader blijkt niet zo liefdevol als hij zou moeten zijn en bij haar pleegmoeder hoeft ze ook al geen steun te zoeken. Tot ze op een dag Levi ontmoet, hij geeft Kim de liefde waar ze zo naar verlangt en helpt haar met haar zware verleden om te gaan. Toch blijft het voor Kim moeilijk om Levi te vertrouwen en te geloven dat hij haar neemt zoals ze is, ook met haar zware bagage. Zal het haar lukken om Levi genoeg te vertrouwen en de gruwelijke feiten uit het verleden samen met hem te verwerken?

Hetgeen beschreven wordt komt binnen, harder dan ik wou en soms tot tranen toe. Ik leefde echt met Kim mee, wou haar troosten, een knuffel geven, eens samen goed uithuilen, maar evenveel wou ik haar eens goed vastnemen, dooreenschudden en duidelijk maken dat Levi en de mensen rondom haar het echt goed met haar voor hebben, dat ze misschien ergens hulp moest zoeken om te helpen haar verleden te verwerken. Maar dat is waarschijnlijk allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. Machteloosheid is een goed woord voor wat ik tijdens het lezen af en toe voelde, net zoals Levi en waarschijnlijk Kim ook zich dikwijls gevoeld moet hebben. Diezelfde machteloosheid straalt ook van de cover af.
Marije is er echt wel in geslaagd een aangrijpend heftig verhaal neer te schrijven in een mooie vlotte schrijfstijl. Het boek springt van heden naar verleden en terug maar de verhaallijn blijft duidelijk en goed te volgen. Geen enkel moment heeft het boek me verveeld. En doordat het to the point geschreven is, totaal niet langdradig had ik het boek dan ook in korte tijd uit. Kortom, wie een heftig aangrijpend boek wil lezen dat duidelijk is maar zonder zich al te veel in details te verliezen is dit een echte aanrader.