Cozy fantasy met Taylor Swift's 'Willow'-vibes

Voor de Swifties onder ons: dit boek is een en al 'Willow'-vibes. Tijdens het lezen van Heksen van de Schaduwkant heb ik dit nummer op repeat gezet; een betere song en vibe voor dit boek kan je niet vinden!

Manon Bierenbroodspot heeft een aangename schrijfstijl die erg vlot leest. Voor mij persoonlijk ging het verhaal soms iets té snel, maar dat komt omdat ik de voorkeur geef aan boeken die 500+ pagina's dik zijn. Voor mij mocht het dus wat langer zijn, maar ik kan zien waarom dit het ideale boek is voor mensen die de voorkeur geven aan dunnere boeken (het e-boek was 260 pagina's lang), graag tijdig wisselen van boek of voor de nieuwe lezers onder ons die nog wat afgeschrikt worden door een dik boek.

Ik noem dit boek 'cozy fantasy'. Ik vind het een beetje hetzelfde als 'Ledgends and Lattes'. Er gebeurt heel veel, maar tegelijkertijd ook niet zo veel en toch heb je niet het gevoel dat het boek saai is of niet vooruit gaat. Het voelt een beetje als een warme knuffel. De laatste honderd pagina's komt er wel wat spanning in het verhaal en zit er een zeker ritme in: je wilt gewoon verder lezen en weten wat gebeurt. Maar het verliest die 'cozy fantasy' niet.

De nadruk in dit verhaal ligt vooral op liefde en vriendschap - in alle mogelijke definities. De relatie tussen Elara en haar moeder is liefdevol maar moeilijk, omdat haar moeder het liefst zo ver mogelijk weg blijft van het nalatenschap van haar familie, maar steunt tegelijkertijd wel volledig haar dochter in het exploreren en het maken van de keuze wat zij wilt doen met die kennis. Ook de relatie tussen Elara en haar oma is warm en, ondanks de geheimen, is er wederzijds begrip en een goede communicatie. Ook de vriendschappen en de liefde tussen de leden van de coven - voor elkaar, de godin en hun roeping - spatten van de pagina's af.

Voor wie intussen de 'Willow'-videoclip heeft opgezocht: dit boek voelt als de scène waarin Taylor een cirkel mensen met mantels ziet, terwijl ze met gloeiende bollen rond het vuur dansen. Het heeft iets mysterieus maar is niet echt eng of spannend - het voelt een beetje als thuiskomen of een veilige haven. Dit had ik echt met dit boek; ik weet niet niet of het de intentie van de auteur was - waarschijnlijk niet - maar ik kan het niet anders omschrijven dan cozy fantasy. De laatste honderd pagina's, waarin het verhaal een andere wending kreeg en iets meer naar een gewoon fantasyverhaal neigde, hoefde niet perse voor mij. Was het slecht? Nee, absoluut niet. Maar voor mij was het niet nodig geweest. De auteur heeft de nodige tijd en opzoekingswerk gestoken in het omschrijven van plantenkunde en gemmologie. Daarbij week ze ook af van wat tegenwoordig de standaardinvulling van 'heksenverhalen' in fantasyboeken zijn: de auteur keerde terug naar wat 'heksen' in de eerste plaats waren. Natuurkenners, met een focus op energie en kracht uit de natuur. Geen hokus pokus maar het gebruik van kamille om wonden te verzorgen.

"Dit is magie in zijn puurste vorm."


Dit boek kan je echt lezen met een pak markeerstiften naast je en ieder kruid met de bijwerking aanduiden zodat je het zelf kan toepassen op je leven. Ik geloofde voordien al in de kracht van kruiden maar ik had nooit gedacht dat zo'n simpele dingen, die je gewoon in de tuin kan planten, zoveel medicinale werkingen kunnen hebben. Ook achteraan het boek voegde de auteur nog 30 pagina's aan wijze kennis over planten, edelstenen en rituelen toe die je gemakkelijk thuis kan toepassen. Geen zorgen, het is compleet veilig. De focus ligt hier, net zoals in het boek, volledig op balans, een worden met de natuur en het creëren van een goede energie.

Dit was cozy fantasy ten top en ik raad het aan aan iedereen die een interesse in dit onderwerp heeft, het genre wilt uitproberen (want eerlijk? Liever een auteur van eigen bodem dan intussen populaire en rijke Amerikaanse auteur), fan is van het genre of gewoon fantasy wilt ontdekken maar nog niet helemaal klaar is voor de ingewikkelde world building en het 'high fantasy' concept.