Hoe dan ook een aanrader

Met veel plezier las ik ‘De Franse misleider’ van Judit Neurink. De eerste verrassing zit ‘m al in de ondertitel: Een internationale spionage thriller. Dat valt moeilijk voor te stellen met een verhaal dat begint in zomaar een kamer in Amsterdam, een vrouw, een tv en een kat.
Via een handige vertelconstructie - Neurink laat de gedachten van de ik-figuur telkens afdwalen naar gebeurtenissen in het verleden, om dan plots weer naar het heden te springen - krijgt de lezer steeds meer puzzelstukjes in handen en wordt gaandeweg duidelijk wat er dan zo spannend en zo internationaal is aan dit verhaal.
De sluitende stukjes komen echt pas op het allerlaatst, en de ontknoping is navenant. Zelfs de doorgewinterde lezer van dit genre heeft dit waarschijnlijk niet zien aankomen. Ik ga er dan ook niets meer over zeggen.

Dat Judit Neurink kan schrijven is evident. Dat ze weet waaróver ze schrijft evenzeer. Hoe kan het ook anders. Ze woonde en werkte jarenlang in het Koerdische noorden van Irak, weet van de hoed en de rand waar het gaat om de politieke en sociale situatie aldaar. Ook hoe dat allemaal is verknoopt in de internationale geopolitieke betrekkingen, is haar wel bekend. Ze schreef er meerdere boeken over, zowel fictie als non-fictie.
Dat is de kracht van dit boek, dat je als lezer in afgepaste porties informatie en kennis krijgt toegediend en het volgende moment - alsof je er zelf als een van de hoofdpersonen bij bent - in volle vaart wordt meegesleurd door de bergen van Irak of je doodstil schuil moet houden onder struiken en in smalle steegjes. Dat contrast tussen het grote politieke toneel met alles wat daar speelt en de gewone dingetjes van alledag, eten en drinken, kleding en kachelhout, weet Neurink evenwichtig en geloofwaardig in beeld te brengen.

Een minder punt vond ik de veelvuldige seksscènes, al is dat natuurlijk een kwestie van smaak. Uiteraard moet de emotionele kwetsuur van de vrouwelijke hoofdpersoon, opgelopen in de stormachtige relatie met die Franse misleider, goed worden neergezet. Daar draait het immers om. Zonder gebroken hart geen drive om naar hem op zoek te gaan. Maar het had van mij iets minder expliciet gemogen.
Andere minpunten - vandaar ook de drie sterren - zijn de vele foutjes, van weggevallen woordjes tot een paar serieuze missers die je als redacteur eigenlijk niet over het hoofd mag zien. Zoals bijvoorbeeld de Nikon camera die een eind verderop ineens een Canon blijkt te zijn.
Tenslotte de opmaak. Die is ronduit slordig. Heel jammer, want dit verhaal verdient echt beter.
Niettemin een aanrader vanwege de levensechte karakters, de mooie sfeertekeningen, de actuele urgentie van het onderwerp. En omdat het gewoon een rete-spannend boek is dat levert wat het belooft.