Geen young adult maar senior adult

Iemand omschreef dit boek als ‘feelgood’, waarop iemand anders aanvulde: feelgood met diepgang. En dat klopt wel enigszins. Zelf zou ik het senior adult noemen, een genre dat voldoet aan een behoefte. Er wordt immers onevenredig veel gelezen door zogenaamde boomers en nog ouderen. Als de jonkies een eigen genre mogen, waarom de senioren dan niet?
De toon voor die doelgroep heeft de schrijfster erg goed getroffen. Ook waar het gaat om de andere bewoners in het tehuis waar hoofdrolspeelster Juliette haar intrek neemt. Niet iedereen wordt even swingend of gezellig oud. De zeikerds en zeurpieten weet ze goed neer te zetten. En eigenlijk zijn die verschillen er ook al tussen mensen als ze dertig of veertig zijn, dus waar hebben we het over.
En dan zo’n vrijgezelle zorgmanager met haar laatste wanhopige pogingen tot een romantische/erotische affaire. Gênant en aandoenlijk tegelijk.
Dat het verhaal speelt in Den Haag geeft aan de vriendschap tussen Max en Juliette extra reliëf. In geen stad in Nederland zijn de verschillen in klasse en milieu zo uitgesproken. Dat is wel een motortje dat het verhaal van die twee gaande houdt.
De geloofwaardige uitwerking van die verschillende karakters met hun typische dingetjes vond ik een van de sterkste punten van het boek, evenals het jeugdsentiment dat voorbij komt in kleding en muziek. Goede research gedaan en/of goed onthouden!
De minder sterke kant waren voor mij de te lang uitgesponnen dialogen met grapjes, dan wel ruzietjes, dan wel misverstanden. Soms wat al te uitleggerig. Hetzelfde geldt voor een aantal herhalingen. Volgens mij overigens de zwakke plek van 99,9% van alle schrijvers.
Alles afwegend goed voor drie sterren.
* belabberd, ** matig, *** gewoon goed, ruim voldoende, prima boek, **** erg goed, nauwelijks iets op aan te merken, ***** subliem, jaloersmakend mooi of goed.