Tegenstellingen

Dorst van Marina Yuszczuk

Via hebban heb ik het boek Dorst van Marina Yuszczuk gekregen. Marina komt uit Argentinië en deze achtergrond komt terug in het boek. Het grootste deel van het verhaal speelt zich af in Buenos Aires, er worden stukken geschiedenis beleefd door de ogen van één van de hoofdpersonen en regelmatig worden ‘beroemde’ Argentijnse personen benoemd. Marina heeft een uitgeverij ‘Rosa Iceberg’ die zich richt op het faciliteren van vrouwelijke schrijvers. Het is daarom ook niet verwonderlijk dat de hoofdpersonen uit dit boek vrouwen zijn.

Het boek is opgesplitst in een proloog en twee delen. De proloog gaat over de ontmoeting tussen de twee hoofdpersonen. Het eerste deel gaat grotendeels over Alma, een vampier, en hoe ze ergens in 1800 in Buenos Aires aankomt en hoe ze daar als ondode ‘leefde’. Het tweede deel speelt zich af in de huidige tijd en gaat over een droefgeestige jonge vrouw die graag op begraafplaatsen ronddoolt en rouwt om vele aspecten van haar leven.

Door in grote rode letters de titel DORST op de cover is die vrij dramatisch. Op de achtergrond zie je een bleke vrouw liggen met een rooddoorschijnende stof over zich, wat lijkt op adertjes over haar gezicht. Alles schreeuwt bloed en drama! Ook de aanbeveling is heftig ‘Een verhaal van seks, liefde en verveling – en bloed. Heel veel bloed.’-Kirkus

De seks-aanbeveling is wat overtrokken. Het komt er zeker in voor, maar de New adult/volwassen fantasy boeken die de laatste jaren uitkomen zijn vele malen (onnodig) erotischer, dan het paar keer benoemen van wrijven over lichaamsdelen in dit boek. Eigenlijk vond ik het hier helemaal bij de sfeer passen. Het hele vele bloed gedeelte in de aanbeveling klopt overigens wel. Het is te verwachten in een boek over vampirisme.
Het eerste hoofdstuk vond ik vrij lastig doorkomen, bijna alsof ze een literaire setting wilde neerzetten en dat dat in de vertaling is misgegaan. Gelukkig is dat in de rest van het boek niet te merken en neemt het verhaal je aardig mee. Waarom de kreet ‘aardig’? Het is een vreemd boek om te lezen, soms voelt het aan als een enorm spannende thriller en soms als een trage en saaie beschrijving van een leven.

De tekst op de achterflap zou ik vergeten, omdat het een zwaartepunt legt op iets wat helemaal niet het belangrijkste van het verhaal is. Mijn advies is ook: ga erin alsof je een verhaal gaat lezen over het leven van een vampier en ontmoetingen met sterfelijke mensen die van invloed zijn op haar bestaan.

Het verhaal neemt je mee door de geschiedenis van Argentinië en vooral Buenos Aires, maar als je niets weet van het land en stad, dan gaan de genoemde namen vlug langs je heen. Ik herkende eigenlijk alleen de naam Evita, diens graf wordt één keer genoemd. Voor een Argentijn of iemand met wereldkennis is dit een feest van herkenning. De genoemde namen spelen verder geen rol in het verhaal, dus het is voor het verhaal niet nodig om ze op te zoeken. En dat was jammer, omdat je daardoor iets mist qua sfeer.

Waarom zou je dit boek toch lezen? Er wordt een mooi inkijkje gegeven in de psyche van een vampier, het leven in Buenos Aires en het thema rouwen wordt ontzettend goed en mooi beschreven op meerdere niveaus: ‘Rouwen om wie je bent, wat je doet en om het verlies van dierbaren’.